6 meiden, 1 opdracht

H11 De put

Ze hebben nog 8 minuten om de parel in de put te gooien. De tijd dringt, maar de meiden staan al bij de put. Ze wachten, omdat ze denken dat er iets moet gebeuren, en dat is ook zo. Ze staan allemaal om de put heen en kijken erin. Het is donker en diep, heel diep, alsof er geen bodem in is. De meisjes kijken gespannen naar hetgeen wat er gaat gebeuren. Er komen in de put 2 wazige dingen op hun af, heel snel. Het komt omhoog en schiet dan de lucht in. De meiden volgen het en kijken allemaal de lucht in. De gestaltes zweven in de lucht en vormen zich als de geesten die de meiden zagen in de droomvlucht. De bange meiden pakken elkaars handen en gaan nóg dichter tegen elkaar aanstaan. De geesten zweven iets naar beneden. En ze zeggen:

"Als jullie je aan de afspraak houden, zullen we jullie met rust laten, doen jullie dat niet, dan gaan jullie dood, nog voordat de zon vanochtend opkomt!" HAHAHAHEHE!" De enge onmenselijke wezens dalen langzaam zwevend naar beneden. Wanneer ze op ooghoogte zweven voor de meisjes, steken ze hun handen uit, om de parel te ontvangen. Lise stopt haar hand in haar jaszak en wilt de parel pakken, maar ze voelt hem niet. Ze voelt dieper en beter in de jaszak, maar hij zit er niet. De geesten komen dichter naar haar gezicht toe, waardoor Lise haar ogen dicht knijpt om niet in de gruwelijke ogen te hoeven kijken. "Wa..a..r...is....h..h..h...h...ij....?" Zegt ze met trillende stem.

De geesten hebben het in de gaten en zweven met niet normale snelheid de lucht in omhoog, ze praten iets in een vreemde taal die niet voor mensen te begrijpen is. Raïsa die sowieso al het bangst was van het zestal, begon te huilen. Dewi en Rosanne slaan een arm om haar heen. "Het komt wel goed". Fluistert Dewi. Lise, waarbij de zweetdruppels over haar hoofd glijden voelt in al haar zakken. "Nog 20 seconde!!!" Roept Puck die nu ook echt bang begint te worden. Annelin grijpt naar Lise's rugtas, maar Lise  weet zeker dat hij daar ook niet in zit. Dan voelt ze in haar laatste zak, als hij hier niet in zit, gaan ze dood. Ze geeft een gil van blijdschap als ze de ronde vorm van een parel voelt. Ze haalt hem er zo snel mogelijk uit en gooit hem in de put. Alle meisjes kijken de vallende parel na, en weten niet wat ermee gaat gebeuren. De afschuwelijke geesten duiken met snelle vaard in de put en roepen na dat de meisjes niet meer lastig worden gevallen.

De vriendinnen kijken elkaar aan.

"Okeeee?" Zegt Annelin onbegrijpelijk. "Was dat het?" Zegt Rosanne. Ze snappen niet wat de geesten aan de parel hebben.

"Ik vind het geen fijn gevoel dat hier in een put wat onmenselijke wezens leven, kunnen we de put niet afdekken?" Zegt Raïsa.

"Ja inderdaad, laten we dat doen".

Ze zien naast de put een aantal grote stenen liggen. Ze spreken af om met z'n allen één van die stenen op te tille  en over de opening van de put te leggen. Gelukkig heeft de put niet zo'n grote opening. Met alle kracht van de 6 tillen ze een platte maar grote steen op. Eerst leggen ze hem op de rand van de put, en dan schuiven ze hem er helemaal overheen.

Ze staren allemaal paar minuten naar de put, en niemand zegt iets. Daarna omhelsen ze elkaar omdat het is gelukt. Niemand is dood of gaat dood, en ze zijn allemaal veilig.

Ze verlaten de open plek met de put en lopen weer het bospad op. De hoge grote bomen lijken ineens een stuk minder eng en de spanning, angst en zenuwen zakken langzaam weg. Ze lopen naar hun fietsen.

Alle meisjes geven elkaar nog even een knuffel en fietsen of lopen naar huis. "Slaaplekker meisjes!" Roept Puck hun nog na. "En niet bang zijn, want onze opdracht is geslaagd!"

"Doeiiii!" zeggen ze, en dan fietsen ze allemaal een kant op, allemaal in tweetallen.