Kader Oyunu

1.Bölüm

Çocukluğumu bıraktığım şehiri terketmek; Hiç bu kadar garip hissedeceğimi tahmin etmemiştim.  Evimin az ilerisindeki arkadaşlarımla gizlice manavdan meyveler çaldığımız, çatıya çıkıp yıldızları seyrettiğimizi hatta bisiklet sürmeyi öğrenmeye başladığımda daha kendimi nasıl durduracağımı bilmeyip kendimi o koca meşe ağaca çarpıp yere düştüğüm zamanları özleyeceğimi de hiç düşünmüyordum. Ben Clarissa, ismimin anlamını bilmiyorum ama annem bana anlamını hep büyüleyici melek olduğunu söylerdi,ne garip. Ailemin tek çocuğuyum ve benim bundan pek hoşnut olduğum söylenemez. Çünkü kim kardeşi olsun istemez ki? Beraber oyunlar oynayacağın, vakitler geçirireceğin, saçma sapan şeyler için kavga edeceğin bir kardeş. 17 yaşındayım ve  çirkin olduğumu düşünüyorum. Hayır acitasyon yapmıyorum gerçekten ayna karşısına geçtiğimde kendime bakmaya iğreniyorum. Etrafımda o kadar güzel kızlar var ki ben sadece pencereden elimdeki cipsiyle beraber köşe bucak yerlerde öpüşenleri izliyorum. Bu arada size birşey itiraf etmek isterim; Benim daha hiç erkek arkadaşım olmadı. Aslında hep erkek arkadaşım olsun isterdim ama aşırı utangacım ve yanıma bir erkek yaklaşınca da yüzüm kızarıyor. Bu yüzden dışarıda pek bir sosyal aktivem yok ve hep evde oturuyorum. Kendimi ifade etmek gerekirse; Siyah ve biraz dalgalı saçlarım, kahverengi gözlerim ve 1.62 boyum var.

Uzun süren bir yolculuğun ardından Kaliforniyadaki evimize gelmiş bulunmaktayız. Ülkemizin en güzel ve en işlevi bir şehir olduğu söylenebilir. Daha önce  gelmedim ama merak ediyordum; Okulu,kültürü ve de erkekleri. Yeni evimize ilk adım attığımızda gözüme çarpılan ilk şey evimizin devasa şeklinde büyük olması. Evimiz 2 katlı bir dubleks, en sevdiğim. Biraz ailemden bahsedeyim; Babam Veteriner, aklınıza belki de şu soru takılmış olabilir; Madem Baban veteriner ise neden başka bir yere taşınasınız ki? Bir polis ya da öğretmen değil sonuçta. Size hak vererek zamanında aynı şekilde bende babama sorma gereğinde bulundum ve bana verilen cevabından ise burası daha çok verimli olduğu ve önemli işleri olduğu için buraya taşınmak zorunda kaldığını söyledi. Taşınmamıza karşı çıkmak belki de biraz çocukca kalabilir ama istemediğimi çok iyi biliyordu. Babamla olan ilişkim annem kadar mükemmel olmasa da iyi diyebiliriz. Anlaşamadığımız tek konu ise uyku ve sosyalsizlik. Babam sürekli arkadaş edinmeni ve bu gidişle evde kalacağını seni kimse beğenmeyeceğini söylüyordu,korkutmaya çalışarak... Aslında haklı da evin içinde kıçımı büyütmekten başka birşey yaptığım yok. Vaktimin çoğu derslerle,filmlerle,uykularla geçiyordu. Kısacası garip biriyim, kendi dünyamı kendim yaşıyorum. Dışardaki dünya nasıl bilmiyorum...Annem ise psikiyatrist. Psikiyatrist olmasından çok memnunum, çünkü günlük hayatımda öyle olmayacak bir dertlere saçma sapan dert ediyorum ki her ne kadar dertlerimden bıkmış gibi görünsede üzülmeye kıyamadığından derdime çare oluyor.  Ah canım annem beni dertlerimle çekebiliyorsun ya teşekkür ederim...Annemle de çok güzel bir ilişkimiz var diyebiliriz. Benim yaşadığım her olayı ve ona herşeyi anlatmaktan çekinmediğim birine sahip olmamdan ötürü mutluluk duyuyorum -ki ona karşı ne zaman gizli birşey tutmaya çalışsam da anlaması da hiç zor olmuyor bakışlarımdan dolayısı. Duygularımı çabuk belli eden bir kişiliğe sahibim. Üzüntüyü,neşeliği,acıyı,mutluluğu karşımdaki insanın anlayabilecek kadar bir yapı var bende...Aradan  su gibi geçen 1 hafta sonra, okulların açılma zamanı gelmişti. Daha okulu  görmeden ailem beni çoktan bir okula kayıt yaptırmış bile. Kaliforniya'nın en iyi okullardan biri olduğunu söyleniyor. Okulun büyüklüğü,görünümü,sosyal aktiveleri,hocaları ve de popülerliği...

Ailemle okul günü öncesi son bir akşamda yemeğin üzerine güzel bir sohbete doyum yapmaya başladık. Annem ile babamın geçmişte yaşadıkları aşkı,maceraları,eğitimlerini dinliyordum. Her ikisi de hedeflerini gerçekleştirmişlerdi. Bana gelirse Astronomi ve uzay bilimleri okumak istiyordum. Kulağa gelen tuhaf bir bölüm olabilir ama uzaya olan merakım fazla. Dünyanın dış görünüşü,gezegenleri ve de huzur eden yıldızları...Her insan uzaya çıkmak ister ama bazen icraat gerekir bu duruma..Odama geçtiğimde yatağa uzanmıştım. Yatağımın yanında bulunan pencereden gökyüzüne baktığımda yıldızları seyrediyordum.Bu eşsiz güzel bir manzaraya karşılık biryandan müzik dinleyerek mırıldanıyorum ;

''Camının dibinde bakakalırsın   

Ve bir gün bu rüyanın uzun süreceğini umarak 

Ancak rüyalar yavaş gelir ve hızlı giderler''   

Sabah olduğunda alarm bile beni uykudan uyandıramamıştı. Oysa tatilde geç yatmaya bile bu kadar alışmışken sabahın erkesinden kalkmak beni üzmüştü...Annemin yanıma gelmesiyle uyanmıştım ;

''Clarissa! Kıçını yatağından kaldırmalısın hadi hazırlan, kahvaltı masasında bekliyoruz seni'' 

Ah uykum... Seni üzdüğüm için özür dilerim ama okula gitmem gerek.Yeni bir okula gitmeye az bir zaman kalmıştı ve heyecanlıyım.Yeni öğrenciler, yeni hocalar, yeni dersler kim bilebilir beni ne kabuslar beklediğini...Yatağımdan apar topar kalkıp hazırlanmaya başlamıştım. Kısa süren bi hazırlık sonrası kahvaltı masasına geçmiştim uykulu uykulu. İştahım yoktu kahvaltı yapmaya fakat aile zoruyla bir kaç lokma yiyebildim..Evden çıktığımızda babam ile annemin nasihatlarını dinliyordum ;

''Kızım, yeni okula gitmekten heyecanın olduğunu biliyorum belki de korkun da olabilir ama emin ol bu okulu çok seveceksin.Yeni arkadaşlıklar yeni hocalar edineceksin.Endişelendirecek bir durumun yok okul oldukça güzel ve başarılı, burası senin için çok güzel olacak.''

Okula geldiğimizde karşılaştığım manzara oldukça çok farklıydı. Daha öncesi böyle görmemiştim. Burası abartıldığı kadar güzeldi. İçimdeki heyecan iyice bastırıyordu...

''Clarissa! Arkadaş edin.'' diyordu arabadan indiğimde annem gülümseyerek.

Bu durumlara alışık olduğum için kaşımı çatarak of dermiş gibi bakış atmıştım. Okulun içerisine girdiğimde kendimi bambaşka biri olarak hissetmiştim. Sanırım asıl serüven şimdi başlıyor olmalı. Rahat bir nefes alarak yeni bir maceraya ilk adımı atmış bulunmaktayım.