[FICBTS ; #KOOKMIN] #พระสนมปาร์ค (ชื่อชั่วคราว)

บทพิเศษ I

                 

บทพิเศษ นารีปราโมทย์

อาจารย์ของพระสนมในวันนี้คือ 'องค์ชายรัชทายาท' น่าตกใจนักเมื่อรู้ว่าท่านผู้นั้นมีความสามารถด้านการประพันธ์มากเสียจนองค์กษัตริย์โปรดเกล้าฯให้แต่งถวายอยู่บ่อยครั้ง แม้จะเป็นศิลปะอันขัดกับบุคลิกแข็งกร้าวแต่เมื่อนางได้ลองสดับรับฟัง (แบบเปิดใจ) ดูแล้วกลับต้องชมว่ายอดเยี่ยม คล้อยหลังมาว่าท่านผู้นั้นอ่อนโยนกับนางขึ้นมากแล้ว หากเมื่อเป็นการสั่งสอนกลับเข้มงวดมิยอมผ่อนปรนดั่งเช่นทุกครา...

เรือนกลางน้ำยังคงเป็นบริเวณยอดนิยมสำหรับผู้มาเยี่ยมเยียนตำหนัก หากต้องการความเงียบสงบแลบรรยากาศดุนสรวงสวรรค์ท่ามกลางหมู่แมกไม้สีสันสดใส ดั่งแดงชาดแซมเลื่อมประภัสสรแม้บางต้นยังคงสีเขียวตังแขอยู่บ้างแต่มิอาจกลบความงดงามตามธรรมชาติในฤดูใบไม้เปลี่ยนสี ย้อนมองชายหนุ่มรูปงามเจ้าของตำแหน่งวังเซจาแล้วคล้ายโดนพรากลมหายใจ ดวงตากลมโตเพลาปกติมักเคร่งเครียดดุดันเสมอ ขณะนี้กลับอ่อนแสงทอประกายอ่อนโยน ยามทินกรส่องแสงแทรกกิ่งก้านของต้นเมเปิ้ลแดงกระทบวงหน้าคมให้ความรู้สึกราวองค์สุริยะเทพบรรจงแต่ง สันกรามชันเจนทั้งสันจมูกโด่งริมฝีปากกระจับแต้มรอยยิ้มบางอย่างผ่อนคลาย

เรียวมือข้างขวาจับพู่กันขึ้นจรดบนแผ่นกระดาษ บังคับนิ่มนวลคล้ายเป็นส่วนหนึ่งของร่างกาย เพียงชั่วครู่ราวกับรับรู้ว่ามีนางผู้หนึ่งแอบลอบสังเกตตน เจ้าของใบหน้าหล่อเหลาเงยหน้าขึ้นมองสนมแห่งตนด้วยแววกำกึ่งหยอกล้ออย่างไรมิดี ครั้นสายตาทั้งคู่ประสานกันโฉมงามกลับแก้มแดงซ่านเสียจนร้อนวูบ ริมฝีปากซึ่งสะกดพระสนมเอาไว้ขยับเอื้อนเอ่ยน้ำเสียงรู้ทัน

"แอบมองพี่เช่นนั้น คิดแต่งกลอนเกี้ยวพี่หรืออย่างไรจีมิน?"

หลุบมองกระดาษสีนวลจันทร์ของตนเองที่ยังคงว่างเปล่า ซ่อนสองแก้มแดงระเรื่อไว้ภายใต้ใบหน้าก้มต่ำ ได้จ้องแผ่นกระดาษยังดีเสียกว่าต้องสบสายตาเจ้าเล่ห์แพรวพราวเช่นนั้นขององค์ชายจอน มือขาวกำพู่กันจุ่มหมึกของตนแน่นอย่างไม่ใคร่ทำอะไรได้ดั่งใจนัก เห็นเขายอมเข้าหน่อยคิดทำการใหญ่เลยหรืออย่างไรท่านผู้นี้!