[FICBTS ; #KOOKMIN] #พระสนมปาร์ค (ชื่อชั่วคราว)

๓ | เยี่ยมเยียน

บทที่ ๓ เยี่ยมเยียน

ความเงียบโรยตัวเข้าปกคลุม พระสนมขั้นสามชั้นจงตำแหน่งยางวอนซึ่งในขณะนี้แสดงเพียงท่าทีเฉยชาเสียจนเดาไม่ได้ว่าคิดอันใดอยู่ ดวงหน้าได้รูปซีดเซียวเสียจนน่าสงสาร หลังจากทำความเคารพเสร็จเรียบร้อยไม่ต้องเชื้อเชิญ แขกผู้มาเยือนกลับทำราวไม่เห็นหัวเขาย่างเท้าเข้าเรือนหน้าตาเฉยจนอดก่นด่าอยู่ในใจไม่ได้ ชายหนุ่มที่ยังคงสวมชุดเต็มยศทิ้งตัวลงนั่งบนเบาะนวม สถานที่คือบริเวณที่เขาเพิ่งใช้รับประทานอาหารเมื่อครู่

เจ้าของเรือนแอบลอบมองท่ามกลางบรรยากาศเงียบสงบแต่ก็ต้องก้มหน้าลงดังเดิมเมื่อประสานเข้ากับสายตาเยือกเย็นซึ่งมองตรงมาอย่างพิจารณา แว่วเสียงกิ่งไม้ลู่ลมดังปัดเป่าความเงียบงันของคนทั้งคู่ให้ปราศจากความตึงเครียด แม้มันจะช่วยได้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น

มีเพียงแสงจากตะเกียงสลัวที่ทำหน้าที่ของมันท่ามกลางความมืดมิด ภาพใบหน้าของชายหนุ่มเจ้าของตำแหน่งรัชทายาทในสายตาพระสนมยังคงเลือนราง แต่สัญชาตญาณกลับบอกว่าคนตรงหน้าเขาคือวังเซจาแน่แล้ว เพราะความทรงจำของเขาฉายย้ำแต่เพียงภาพองค์ชายผู้นั้นอยู่เต็มไปหมด มันซ้อนทับกันมากมายเสียจนเดาไม่ได้ว่ารูปร่างหน้าตาเป็นอย่างไรแน่

เวลาผ่านไปนานนับครึ่งชั่วยามราวกับต้องการหยั่งเชิง มิรู้ท่านผู้นี้มาเยียนเรือนลึกลับแห่งนี้ทำไม หากจะมาเพื่อนิ่งเฉย จิบชาร้อน ไม่เอื้อนเอ่ยสิ่งใดแล้ว...เขาก็อยากจะเชิญกลับไปเสียที ร่างกายของเขายังคงต้องการการพักผ่อนมากนัก แต่ตัวเขาเข้าใจ หากทำเช่นนั้นออกไปจริงๆอาจโดนสั่งกุดหัวได้โดยง่าย สองวันที่มึนงงมาอาจเสียเปล่า

ผ่านไปอีกนานนับหลายนาที ผู้นั่งฝั่งตรงข้ามจึงง้างปากออกมาได้

ส่วนหนึ่งเพราะความทรงจำของพระสนมทำให้ตัวเขาต้องการอยู่ห่างจากคนผู้นั้นให้มากที่สุด