[FICBTS ; #KOOKMIN] #พระสนมปาร์ค (ชื่อชั่วคราว)

ปฐมบท | พระสนมปาร์ค

บทที่ ๑ พระสนมปาร์ค

ร่างกายหนักอึ้งจนขยับไม่ได้เลยแหะ

แต่ไม่ยักกะรู้สึกเจ็บปวด

ฝืนหรี่ตาขึ้นเพียงเล็กน้อยด้วยความรู้สึกไม่คุ้นชิน แสงแดดอ่อนๆลอดผ่านผ้าม่านโปร่งสีขาวกระทบเข้ากับร่างบอบบางภายใต้ผ้าห่มผืนหนา ทั้งร่างผ่อนคลายความหนักลงบ้างแล้วจึงกระพริบตาถี่ๆเพื่อปรับสภาพ เพดานไม้สีน้ำตาลไม่ได้ให้ความรู้สึกคุ้นเคยเหมือนเก่า จึงดันตัวเองลุกขึ้นจากเตียงนอนสี่เสาอย่างงุนงง

จะพูดว่าฝันก็กลัวว่าจะเหมือนจริงเกินไปแล้วล่ะมั้ง

ไม่ทันได้นึกถึงความเป็นมาใดๆอาการเจ็บจู่โจมขึ้นสมองจนรู้สึกมึนงงต้องยกมือขึ้นกุมหัวตนเองอย่างรวดร้าวแม้จะจับต้นชนปลายไม่ถูก แต่กลับรับรู้ได้ถึงความทรงจำของใครบางคนหลั่งไหลเข้ามาราวเครื่องเล่นแผ่นฟิล์มไหลย้อนกลับ

ความทรงจำของใครสักคน

ความทรงจำของ 'พระสนมปาร์ค'

เป็นเรื่องที่เขาไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ ในขณะที่ความเจ็บยังคงแล่นริ้วไม่จางหายกลับมีเสียงเหมือนของตกกระทบดังเข้ามาในโสตประสาทจนต้องหันไปหาเด็กสาวเจ้าของชุดฮันบกแปลกตาช้าๆแล้วสติก็ดับวูบไปอีกครั้ง

"พระสนมเพคะ!!!"

เปิดเปลือกตาอย่างเชื่องช้าอีกหนด้วยความมึนงงแล่นเข้าโจมตี ทั้งยังต้องหยีตาเพราะแสงแดดที่สาดส่องเข้ามาร้อนแรงแยงตามากกว่าเดิม หุนหันจะผุดตัวลุกขึ้นกลับได้ยินเสียงร้องโวยวายจากเจ้าของร่างมุมห้องที่ปรี่มาประคองเขาไว้จนต้องขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจหนักหน่วงกว่าเดิม

"???"

"อย่าเพิ่งขยับกายรวดเร็วนักสิเพคะพระสนม"

งุนงงกว่าสำเนียงเกาหลีแปลกประหลาดคงจะเป็นสิ่งที่เด็กผู้หญิงตรงหน้าใช้เรียกเขาล่ะมั้ง อะไรคือพระสนม ? จัดฉากแสดงละครเกาหลีย้อนยุคกันอยู่หรือยังไง