Kutup Yıldızım

❤Hayatım❤

Yeni bölüm geldi. Sonunda 😂

Fazla uzatmıycam gerek yok.

Hadi şimdi bölümle baş başa kalın. 😊

İyi okumalar 😉😇💜💚💙

Aras "ben sana sorarım." dedikten sonra hiç beklenmedik bir hareket yaptı.

Eğildi, ve tek hamleyle kızı omzuna attı. Sanki halıyı omzuna alırmış gibi yaptı. Yelda baş aşağı kaldı. Yaşadığı şoku atlattıktan sonra ellerini yumruk yaparak Aras'ın sırtına vurmaya başladı.

-Ya sen ne yapıyorsun? Halıya mı benziyorum ben? Bırak beni!!! (Yelda)

-Sen kaşınmıştın. (Aras)

-Ya!!! Abi saçım bozuluyor yapma. Hadi indir beni. (Yelda)

-Ben sana "Saçım bozuluyor, sevmiyorum." dediğimde sen inatla yapmıştın hatırlatırım. (Aras)

-Ya ama yaa. (Yelda)

Bir yandan konuşuyor bir yandan da kurtulmak için çırpınıyordu.

-Yağ değil yoğurt. (Aras)

Aras bu iğrenç espriyi yapınca yıkıldım, öldüm, vefat ettim. Aynı abim gibi yaptı. O da bu espriyi çok yapıyor.

-Yok o da değil peynir. (Yelda)

Aras bunu duyunca gözlerini devirdi. Bende farketmeden aynısını yaptım.

-Görebiliyorum. (Yelda)

-Neyi? (Aras)

-Gözlerini devirdiğini. (Yelda)

-Uydurma ya. Göremezsin tahmin etmişsindir. (Aras)

-O da olabilir. (Yelda)

Abimin istemediği bir şey yapınca o da bana aynı şekilde davranırdı. Yani ben onun istemediği şeyi yapınca o da aynısını bana yapardı.

-Yenge.

Yelda'nın seslenmesiyle daldığım düşüncelerimden sıyrıldım.

-Efendim.

-Ya yenge beni şu kocandan kurtarsana.

Anlamamış gibi yaptım sonrada dudak büktüm.

-Ben ne yapabilirim ki?

-Ne biliyim o senin kocan benim değil.

-Benim kocamsa seninde abin sen onu benden daha iyi tanıyorsun. Onunla uğraşmadan önce, onun böyle bir şey yapabileceğini tahmin etmeliydin. Haksız mıyım Aras?

Ne diyorum ben ya. Aman Allah'ım iyice kafayı yedim.

-Haklısın hayatım.

Hayatım mı? Bir anda donup kaldım. Duyduğum şeyle. Acaba öldüm mü ben?

"Ölmedin, yaşıyorsun."

Valla mı diken ben öldüm sanıyordum.

"He he."

Ya bi gitsene sen.

"Tamam hayatım."

Yaa inanmıyorum. Dikenin bile dalga konusu oldum.

"Hı hı öyle oldu biraz."

Dalga mı geçiyorsun sen!

"Yoo(!) Kim demiş ya. Ayıp ayıp."

Aras fazla abartmayarak Yelda'yı indirdi. Aras Yelda'yı omzundan indirdikten sonra Yelda saçlarını düzeltmeye başladı. Saçları bozulmuştu ama yinede güzel gözüküyordu. İstemsizce bir hayal kurdum. Yelda'yı kapalı hayal ettim. Gerçekten istemeden yaptım bunu. Eşarp ona o kadar yakıştı ki kendimi kaybettim. Bide feraceli hayal ettim onu. O incecik beline ferace çok güzel olurdu. Helede beline tam oturup, aşağıya doğru genişleyen bir ferace çok yakışırdı ona. Ne diyorum ben ya...

-Eeeee, beni içeriye almayacak mısınız? (Yelda)

Düşüncelerimden sıyrılmak için kafamı sağa-sola doğru salladım.

-Kardeşim olacaksın birde. (Aras)

-Ne demek o? (Yelda)

-Yani kardeşim içeriye girmek için izin alacaksa yabancılar için izin kağıdı imzalatmamız lazım. (Aras)

-Ya bi sus ya. (Yelda)

-Tamam sus da gir içeri. (Aras)

-Biraz kaba bir davet oldu ama olsundu. Giriyim bari. (Yelda)

Yelda içeri girince çantasını kanepeye fırlatıp yanıma geldi. Tam önümde durup uzun uzun beni süzdü. Sonra birden sarıldı. Ne olduğunu anlayamadan yanaklarımdan öptü. Ama yinede çok samimi gözüküyordu. Sarılışı çok içtendi.

-Ya inanmıyorum. Aras böyle güzel biriyle nasıl evlenebilir? Ben onun deli hastası biriyle evlenmesini bekliyordum. Alınma yenge, sakın!

Tebessüm ettim. Düşündükçe tebessümüm biraz daha arttı.

"Deli hastası biri ve Aras."

Sen yine mi geldin?

"Evet. Sana birşey söyleyim mi?"

Söyle başımın dikeni.

"İğrençti."

Söyle ne söyleyeceksen.

"Sen zaten deli hastasısın. Yani Yelda'nın beklentisi doğru."

Ya bir kapa çeneni.

"Tabi haklı ben olunca susturmaya çalışırsın."

Tabi tabi

-Aaaaahhahahahahah

Ayaz'ın gülüşüyle kendime geldim.

-Bakıyorum da komik buldunuz küçük bey.

-Evet

-Seni de görücez. Hele büyü birde aşık ol o zaman deli olursun. Bak dayına aşkından deli olmuş. Bu durumda yengen bir deliyle evlendi. Ama şikayet ettiğini ya da edeceğini sanmıyorum. Her kız eşinin babası gibi olmasını ister ama ben eşimin babam gibi değil abim gibi olmasını istiyorum. Çünkü o gerçek aşkını bulduğuna inanıp senelerce bekledi. Gözü hiçbir kızı görmedi. Sonunda kavuşmak olup olmadığını bilmeden bekledi. Hiç kolay değildi beklemek. Aslında bir nevi kafasındaki hayali sevdi. Çünkü elinde ne fotoğraf vardı ne de sevdiğine ait bir şey. Mecnun'a, Ferhat'a taş çıkarttı. Freni patlamış bir araca bindi. Ama pes etmedi, pes edip ölümü beklemedi. Çalışıp çabaladı ve o arabayı durdurdu. Vücudu hafif yaralar aldı ama kalbi hala temizdi.

Bölüm burada biter.

Yeni bölümde görüşmek görüşmek üzere. ✋👋💙💜😊😇😉

Allah'a emanet olun👋

Selam ve dua ile 😊😇😉