Fate || Riren

Bölüm 2

Durmak bilmeden haylazlık yapan Eren'i ve onun sayesinde sürekli kirlenen evi temizlemekle, Levi'a gönderdiği tatlı kahkahaları eşliğinde oynadıkları yüzlerce oyunlarla, çocuğun gelişim sürecindeki eğitimi ve beslenmesini hiç aksatmayan ve sırf bunlar için yirmi yedi tane kitap okuyarak gecelerini gündüzleriyle bir eden Levi, genç yaşında çocuk büyütmek gibi ağır bir sorumluluğu üç yıl boyunca canını dişine takarak yerine getirmişti.

Ve bugün 30 Mart'tı. Eren'in beşinci yaşına girmesini kutlayacak olmasının verdiği tatlı heyecanı, çektiği bütün sıkıntıları unutmasına güzel bir sebep olmuştu.

"Hey Isabel, pastayı süslemeni bitirdikten sonra balonları şişirmeye başla."

Levi'ın özel kuvvetlerden arkadaşı olan kadın, genç adamın kendisine verdiği görevlere karşılık olarak sinirli bir gülümsemeyle Levi'a baktı. "Bugün Eren'in doğum günü olmasına veriyorum bütün bunları. Yoksa benden çekeceğin çoktu, Levi."

Genç adam arkadaşının söylediklerini umursamayarak perdelere ışıklı süslemeleri asan Farlan'ın yanına gitti. "Nasıl gidiyor, yoruldun mu?"

"Biraz boyun ağrısı çekebilirim ama sorun değil. Eren'in mutluluğu daha önemli," derken en samimi gülümsemesini yolladı arkadaşına. "Bu arada... Eren nerede?"

"Anaokulundan istediği arkadaşlarını, oyun oynamaları için eve davet etmesini söyledim. Öğretmeni ile de konuştum, buraya gelen çocukların velilerine haber vereceğini söyledi."

Farlan sırıtarak, "Çok yardımsever bir öğretmenmiş," dedi.

"Ah, kesinlikle öyle. Şimdi işini yapmaya devam edebilirsin Farlan."

İlerleyen zamanla yarışarak bütün işleri yetiştirmeye çalışan üçlü, özel kuvvetten olan arkadaşları gelmeden önce bütün hazırlıkları tamamladıkları için rahatlamışlardı. Elinde hediye paketleri ile gelen arkadaşlarıyla teker teker konuştuktan sonra oturmalarını göstererek kalan son işlerine odaklanmaya çalışan Levi, pencereden sürekli dışarı bakmayı da ihmal etmiyordu.

Neden hala gelmedin küçük velet?..

Dışarıyı rahatça görebileceği bir koltuğa oturup evinin salonunda gülüşen insanlara baktı bir süre. Yirmi yaşına kadar evine nadiren misafir almıştı genç adam. Çünkü yalnız olmayı, arkadaşlarından daha çok seviyordu. Ama bu durumu değiştiren birisi girmişti hayatına...

Eren, insanların ölürken verdikleri son nefes kadar hızlı dahil olmuştu Levi'ın yaşamına. Kalbinin her atışında, dudaklarının her kıvrılışında sanki kendinden bir parçaymış gibi bağlandığı bu çocuğu bugüne kadar gurur ve hafif bir tedirginlikle büyütmeyi başarmıştı. Kaybetmekten korktuğu insanların en başına yerleşen Eren'i, karşılıksız bir sevgiyle büyütmüştü. İmkânsız diye düşündüğü onlarca hayalin, küçük çocuk sayesinde gerçekliğe doğru adım attığını hissedebiliyordu.

Levi için Eren, sadece bakmakla yükümlü olduğu bir çocuk değildi. Tatlılık abidesi olan yeşil gözlü çocuk, genç adamın kalbinin derinliklerinde yatmakta olan onlarca duygunun açığa çıkmasını sağlayan bir vasıtaydı. Kalbini yumuşattığı kadar dikkatini de arttıran değerli bir varlıktı.

Çocuğun başına kötü bir şey gelmesi düşüncesi ile yüreğini saran korkunun yanında, Eren her ağladığında düşüncelerini ele geçiren korkuyu yaşaması bile Levi'a dayanılmaz bir acı veriyordu. Şimdi ise belki beş on dakika geç kalmasının yarattığı tedirginlik, sürekli dışarı bakarak alt dudağını dişlemesine sebep olmuştu.

Geç kaldığından dolayı Eren'in başına gelebilecek kötü ihtimalleri aklından sırayla geçirmeye başlamıştı genç adam. Düşündükçe hayal ediyor, hayallerinin gerçekliğe yakın kurgusu ile korkusu iki katına çıkıyordu. Hassaslaşan endişe duygusuna daha fazla tahammül edemeyerek büyük bir hışımla oturduğu yerden kalktı ve telefonunu aramaya koyuldu. Dikildiği yerden, gözleri ile hızlı bir şekilde telefonunu bulmaya çalışması sonuç vermiş, yemek masasının üzerinde duran telefonu eline alıp Eren'in öğretmeninin telefon numarasını bulmuştu rehberinden.