"X Төлөвлөгөө"

Хэсэг 13

Би-Бэкхёнаа!
Бэкхён-Ммм!?
Би-Унтаж байсан юму? гэтэл тэр миний энгэрээс холдон дээш болоод
Бэкхён-Яасан нойр нь хүрэхгүй байгаа юмуу? хэмээн нойрмог хоолойгоор асуух бөгөөд би зүгээр л санаа алдан
Би-Үгүйээ! зүгээр л айгаад байна! гэтэл тэр миний гарнаас атгаад
Бэкхён-Би энд байнашдэ эрён! одоо унт мм?

Би толгой дохин нүдээ аних ч түүнтэй учирхаас өмнөх өөрийгөө төсөөлөн яаж тийм зүйлс хийдэг байснаа гайхаж бас айж байна. Энэ төлөвлөгөөг би нураавал чанёол намайг лав зүгээр өнгөрөөхгүй биз.

Түүний энгэрт толгойгоо наан нүдээ анин бүх бодлоо хөөж явуулчихаад нүдээ аньтал одоо л тайвшрав уу гэлтэй бие минь сулран зүүднийхээ ертөнцөд заларлаа.

Бэкхён-Хайрт минь сэрээрэй! гэх дуунаар нүдээ нээтэл тэр минь хормогч өмсчихсөн зогсож байлаа.
Би-Мм? гэтэл тэр миний үсийг хойшлуулаад
Бэкхён-Хоол бэлэн болж байна!

Би ч өндийн цагаа харвал өглөөний 7 цаг өнгөрч байна! Хар өглөөгүүр тэр хормогч өмсөөд юугаа хийгээд байгаамбэ? -_-
Би-Ийм эрт яах гэж боссон юм! гэтэл тэр инээгээд
Бэкхён-Би ажилтай шүүдээ хатагтай! Өглөөний цайгаа хамт уугаад явлаа! хэмээн дохьсоор би ч орноосоо хөндийрөн доош буувал түүний хийсэн хоолны сайхан үнэр.

Өчигдөр юм идээгүй болоод ч тэрүү бушуухан ширээндээ суун хоолоо халбагдтал давс нь үнэхээр сул шөл! Хүчээр залгин түүнлүү инээмсэглэтэл бэкхён хормогчоо тайлан
Бэкхён-Амттай байна уу?
Би ч толгой дохин дахин нэг халбагыг амруугаа хийн залгитал бэкхён ч мөн амандаа хийснээ ярвайснаа уулга алдан

Бэкхён-Ээ бурхан минь! Аймшигтай шорвог болчихож! гэсээр ус залгилж эхэллээ.
Шорвого? Ямар ч давсгүй байхад!

Би-Давсгүй гэх гэж байснуу? гэтэл тэр хэлэн дээрээ чихэр тавин толгой сэгсрээд
Бэкхён-Новшийн шорвог! гэснээ хоолоо буцааж хийгээд
Бэкхён-Уучлаарай анх удаа хийсэн болохоор! өдөр хоол захиалаад өгнөө! явлаа! гэсээр уруул дээр минь шоб хийн үнсэн гутлаа өмссөнөө амандаа үгэлсээр урд ирж зогсоод

Бэкхён-Мартчих гээд байх юм! хэмээн хөмсөгөө зангидах нь тэр.
Би-Юу? гэтэл тэр гэдэсрүү зааснаа
Бэкхён-Тэхён эсвэл Эёоныгаа үнсэхээ! гэсээр цамцыг минь сөхөн үнсчихээд хурдхан гэгч нь гараад явчихав. Би ч түүний энэ байдлыг өхөөрдөн инээсээр.

Түүний хоолыг дахин амруугаа хийвэл яалтачгүй давсгүй байгаад байх юм! Би галзуурчихсан юм байхдаа!? гэтэл хонх дугаран золтой л зүрхийг минь хагалчихсангүй!