Бэкхён хувцасаа бэлдэн намайг чирсээр машиндаа суулган бид түүний зуны байшинлуу явахаар боллоо.
Би-Бэкхён! Тэр газар чинь тэгээд хол уу!? гэтэл тэр толгой сэгсрэн
Бэкхён-4цаг л явах болохоор унтаж бай! хэмээн суудлыг минь хойш хэвтүүлэн бид замдаа хөдөллөө.Яагаад ч юм нойрондоо дийлдэн нэг хэсэг унтаад өгч. Арай гэж л нүдээ нээн суудлаа дээшлүүлэн түүнлүү харвал тэр минь надруу инээмсэглээд
Бэкхён-Өө сэрчихсэн үү!? Амжсангүйшүү!
Би-Юунд вэ!?
Бэкхён-Сэрэхээс чинь өмнө очиё гэж бодсон юмсан!Би түүнийг шоолон цонхоор гадаанхыг харвал үнэхээр үзэсгэлэнтэй юм! Үнэнийг хэлэхэд би сөүлээс гадна гарч үзээгүй юм байна! Тэгэх зав ч байгаагүй биз.
Би-Воөааа гайхалтай юмаа!Бэкхён-Бүүр гайхалтайг чи арай хараагүй байна! хэмээн бид дуу сонсон түүний диваажин гэж нэрэлсэн газарлуу явж байлаа.
Нилээн хол явсаны эцэст бид цэцэрлэг хүрээлэн мэт газар ирэн бэкхён хурдхан гэгч нь буун миний хаалгыг онгойлгон буулгаад гараараа нүдийг минь таглах нь тэр.
Би-Юувэ!? гэтэл тэр инээгээд
Бэкхён-Гэнэтийн бэлэг! Надад итгэдэг биздээ!
Би толгой дохин түүний аясаар явсаар эцэст нь ирэх ёстой газараа ирсэн бололтой тэр хүүхэд шиг л баярланБэкхён-Окэе! Энэ л байхгүй юу! Одоо нүдээ нээ! хэмээн гараа авахад нь нэг хэсэг нүдээ дасган харвал гадаа сааданд ширээ зассан байх бөгөөд ширээг тойруулан сарнай цацан ширээн дээр бидний авхуулсан зургыг эвлүүлээд тавьчихсан байлаа.
Би-Бурхан минь бэкхёна! гэтэл тэр чшш гэсээр ширээнийхээ урд очиж зогсоод
Бэкхён-Уул нь энд олон зочин байх ёстой байсан юмсан! Гэхдээ Эрён! Чи надтай гэрлэхийг хүсэж байна уу!? Би улам гоёор хиймээр байсан ч миний хайр бас.... гэхэд нь би тэсэлгүй түүний өмнө очин уруул дээр нь зөөлхөн үнсэж эхэллээ.Нулимс минь урсан сэтгэл минь хэмжээлшгүй их жаргалыг мэдэрсэн болоод ч тэрүү өөрийн эрхгүй л түүний энэ эгдүүтэй байдалд уусч байна!
Бэкхён-Энэ үнсэлтийг зөвшөөрч байна гэж ойлгоху!?
Би нулимстай нүдээр түүнлүү ширтэн хурдхан шиг л толгой дохин
Би-Тиймэ! Би зөвшөөрч байна!Бэкхён миний гарт өнөөх бөгжөө зүүлгэж өгөн ширээнд суулгаад
Бэкхён-Өлсөж байна уу!?
Би-Тиймээ! гэтэл тэр хуруугаа гозойлгон
Бэкхён-Хоёрхон минут! Би хоол хийгээд ирэе гэсээр хормогч зүүн байшинлуу орох нь тэр.
YOU ARE READING
"X Төлөвлөгөө"
FanfictionБи-Манай ах луйварчин.. Тэр үүгээрээ бахархдаг. Түүний ганц луйварын эх үүсвэр гол хохирогч нь мэдээж би. Чанёол-Амьдрал сайхан шдэ! Бид ингэж л амьдардаг хүмүүс!...