Over Again / Z.M x N.H

Rozdział 1

- Tak mamo, wziąłem! - Niall przewrócił oczami, kiedy jego mama po raz setny pytała go czy wszystko już spakował na obóz. Chłopak szybko pocałował kobietę w policzek i wyszedł z domu na podjazd, gdzie czekał na niego jego ojciec. Wsiadł do samochodu z wielkim uśmiechem na ustach. To miał być jego pierwszy taki wyjazd i był bardzo podekscytowany. Zawsze marzył o takiej przygodzie i teraz nareszcie rodzice pozwolili spełnić mu to marzenie.

Kiedy jego tata zaparkował w miejscu, spod którego wyruszał autokar, on natychmiast wyskoczył na zewnątrz i wyciągnął swoją torbę z bagażnika, jednak, kiedy odwrócił się w stronę zbiorowiska ludzi stanął w miejscu, a uśmiech zniknął z jego twarzy. Nikogo nie znał poza kilkoma osobami z jego szkoły, które i tak go nie lubiły, 'bo kto polubiłby takiego kujona i społecznego wyrzutka jakim jest Niall Horan?'. Poczuł silną rękę na swoim ramieniu, więc spojrzał w tamtą stronę spotykając zmartwiony wzrok swojego ojca.

- Wszystko dobrze synu? - Irlandczyk pokręcił przecząco głową. W jednej chwili cały jego zapał zniknął. Co jeżeli nie znajdzie nikogo, z kim będzie mógł porozmawiać? Jeżeli stanie się pośmiewiskiem całego obozu?

- Zmieniłem zdanie, chcę do domu - wymamrotał spuszczając głowę, jednak jego ojciec objął go i wyszeptał na ucho kilka pocieszających słów, co dodało Niallowi trochę odwagi. W końcu zebrał się w sobie i po pożegnaniu się z mężczyzną poszedł powoli, niepewnym krokiem w stronę autokaru. Włożył swoją torbę do luku bagażowego, po czym poprawił swoje czarne okulary na nosie i spojrzał w bok.

Jego wzrok zatrzymał się na mulacie o ciemnych, kruczoczarnych włosach, który stał oparty o ścianę budynku z papierosem między wargami. Nie mógł oderwać wzroku od jego naprężających się mięśni przy każdym uniesieniu fajki do ust i tego, w jaki sposób jego usta układają się na filtrze, żeby wciągnąć truciznę do płuc.

W pewnym momencie chłopak spojrzał na niego, przez co blondyn zarumienił się i spuścił wzrok wpatrując się w czubki swoich białych trampek. Wtedy ktoś nagle dotknął jego ramienia, więc odwrócił się zauważając dorosłą kobietę, która ciepło się do niego uśmiechała.

- Dzień dobry, proszę podać swoje imię i nazwisko - blondynka odezwała się i podała mu listę oraz długopis. Niall podpisał się bez słowa, po czym oddał opiekunce długopis i rozejrzał się wokół.

- Przepraszam bardzo, gdzie znajdę toaletę? - zapytał nieśmiało, po czym udał się we wskazanym przez kobietę kierunku. Po drodze minął tego samego chłopaka, któremu wcześniej się przyglądał, tym razem jednak nie obdarzając go ani jednym spojrzeniem czując lekki lęk przed nim, niewiadomo z jakiego powodu.

Zayn dokładnie widział, jak przerażony jest Niall, unikał patrzenia na innych dokładnie tak jak zazwyczaj robił to w szkole. Zapewne, dlatego blondyn nawet nie zdawał sobie sprawy z tego, że jest obserwowany. Zapisał się na listę od razu po przyjeździe i miał zamiar czekać w tym miejscu na swojego przyjaciela jednak farbowany chłopak wydawał się ciekawszy.

Wiedział, że ten obóz miał być dla niego odpoczynkiem właśnie od tego chłopaka, od jego głupiego nieodwzajemnionego uczucia, ale jak widać szczęście w ogóle mu nie sprzyjało. Nie rozmawiali ze sobą nigdy wcześniej, w szkole młodszy chłopak trzymał się na uboczu, nie potrzebował przyjaciół, w przeciwieństwie do Malika zawsze otoczonego znajomymi i charakterystycznym zapachem papierosów.

Długo patrzył na łazienkę, mając nadzieję, że zobaczy jasne jak niebo tęczówki jednak nie udało mu się to przez trącenie jego ramienia. Zayn od razu widząc swojego przyjaciela wyżalił mu się ze wszystkiego, po raz kolejny zaczynając gadać jak najęty o blondynie, czego Louis na pewno miał już szczerze dość. Codziennie zostawał budzony o nienormalnej godzinie i musiał słuchać jak mulat zachwyca się pięknem blondynka. Nie zliczyłby ile razy Niall został określony mianem niesamowitego, pięknego i boleśnie uroczego.