ULAŞILMAZ (DÜZENLENİYOR)

3. BÖLÜM

Ben geldimmm. Yeni bir bölüm ile karşınızdayım .
Okumaya geçmeye önce nasılsınız oruç sıcak geçmeye başladı artık değilmi? Korona da hayatımızı karıştırdı. Evlerimizden de çıkamıyoruz artık. Hepimizi öncelikli işi bu olmali evden
Cikmayalim ki daha çabuk bir şekilde kurtulalım.

Sizleri de sorduğuma göre artık yeni bölümü okumaya baslayacabiliriz. Bu ara yorum yapıp vote vermeyi unutmayın. Sizleri seviyorum ❤️🌼

^^^^^^

" Burası neresi her yer neden bu kadar karanlık​. Anneee... Babaaa... Nerdesiniz. " İleride gördüğüm ışıkla oraya yürümeye başladım. Aralık olan kapıdan geçip etrafa bakmaya başladım. İleride bir bankta oturan kişiye doğru yürüdüm. Gördüğüm kişiyle olduğum yerde kaldım.

" Baba.. "

"Kızım.."
Bana kızım demesini o kadar çok özlemişim ki. Hemen koşup yanına oturdum. Elimden kayıp gidecek diye sımsıkı sarıldım. O da bana sarıldı.

" Çok özledim baba. Neden bırakıp gittin bizi. Neden yanlız bıraktın bizi. Çok koyuyor be baba senin yokluğun. Dışarıda babasıyla gezen kızları gördüğümde o kadar çok özendim ki baba... Bir daha seni bir yere gitmiyecegim bana hep yanında kalicam." Sesim gittikçe güçsüzleşmişti. Kısık çıkmaya başlamıştı.

" Bende sizi çok özledim böğürtlen kokulum. Azrail beklemedi kızım sizinle vedalaştırmadı beni.. Anneni tek mi bırakıcaksın kızım. Ben sizi hergün izliyorum yukarıdan kızım. Bana anneni ve kendini koruyacağına söz ver kızım. Kendine iyi bak böğürtlen kokulum. Veda vaktim geldi . "

" Söz veriyorum baba annemle kendini koruyacağım. " Babama son bir kez sarıldıktan sonra ayağa kalktık. Anlımdan öperek geldiğim yere doğru gitmeye başladı. Bende onun peşinden koştum. Ama babama yetişemedim.

^^^^^

Kulağıma bir kadın sesi geliyordu fakat gözlerimi açamıyodum. Ne kadar uğraşsamda boşa düşmüştüm.
Boğazım kupkuru olmuştu. Su içmem gerektiğini düşünerek ağzımı oynatmaya başladım.

" S-ssuu verin."

" Doktor beyi çağırın hasta uyanıyor. Peki canım biraz sabret getirelim hemen su. " Başımı fazla oynatamazsamda aşağı yukarı anlaşılan  kazadan sonra hastahaneye kaldırılmıştım.

Doktor kontrolü yaptıktan sonra gözlerimi açmayı başarmıştım. Şuan yattigim oda da annem, teyzem büyükannem, hayatını kurtardığım küçük kız ve sanırım annesi olan kadın bir de o  motorcu çocuk buradaydı.

Annem gözlerimi açtığımı görüp  yanıma geldi. Bana sımsıkı sarıldı.Bir süre birbirimizden ayrılmadık. Geri çekildiginde gözlerinin kızardığını fark ettim. Çok korkmuşa benziyordu. Babamdan sonra belki benimde onu bırakacağımı düşünmüştü. Onu bırakamazdım ki ne yapardı bensiz. Hem babama verdiğim sözünü tutmak için kalmıştım.