Chances Are Few

CAF: Chapter 8

Here's an update for you guys!

Votes and comments are highly appreciated

Thank you!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

I've got a text message coming from Markus that we should go out together and watch Beauty and the Beast. Actually I was planning to watch it alone so that there will be no distractions at all.

But hey, Markus told me that ililibre daw niya ako, so who am I diba? Libre na yon guys.

So habang nasa mall kami, nag w-window shopping muna kami nitong si Markus, nakakainis lang kasi sobrang daming magagandang shoes, bags and dress akong nakikita kaso ang mahal. Huhuhu I'm broke af.

Di bale yayayain ko nalang si Mommy next time😂😂

While we are watching the film, dami naming pagkain. Popcorn, large drinks, hotdog sandwich then chicken and mojos.

"Seriously Vi? Tag gutom ba sainyo?" Markus asked me.

"Libre mo diba? So lubos lubosin ko na. Minsan lang eh" nginitian lang niya ako then umiling-iling.

I was watching intently, smiling, and kinikilig. Ini-imagine ko na ako si Belle then prince charming ko si Donny. Omg, we were slow dancing, eyes-glued together.

KINIKILIG AKO.

ito namang katabi ko parang hindi mataeng pusa, ang galaw masyado. Nawawala yung focus ko sa pinapanood ko tsaka yung ini-imagine ko eh.

"Markus ano ba? Galaw ka nang galaw." I told him.

"Nangangalay kasi ako sorry na!" He told me.

Naging focus ulit ako sa panonood, then nakikita ko naman sa peripheral vision ko na itong si Markus, hindi nakatingin dun sa screen, kundi sa akin siya nakatingin.

"Wala sa akin yung screen Markus, dun ka tumingin sa harap" i told him without looking at him.

"Anong magagawa ko, eh mas maganda yung tinitignan ko kesa dun sa palabas?" He told me, napatingin ako sakanya, he's smiling. Binalik niya yung tingin niya dun sa screen, pero yung ngiti niya hindi pa din nawawala

Dub dub, dub dub, dub dub.

Hindi ko inaasahan yung sasabihin ni Markus na yon. Napatahimik ako, binalik ko nalang yung tingin ko dun sa screen at sinubukan kong mag focus nalang ulit dun sa pinapanood.

"Anong magagawa ko, eh mas maganda yung tinitignan ko kesa dun sa palabas?"

"Anong magagawa ko, eh mas maganda yung tinitignan ko kesa dun sa palabas?"

"Anong magagawa ko, eh mas maganda yung tinitignan ko kesa dun sa palabas?"

Ughhh, nag rereplay ng nag rereplay sa utak ko yung sinabi niya.

Natapos yung Beauty and the Beast na wala akong naintindihan, kasi gumugulo sa utak ko yung sinabi ni Markus.

"Ang ganda nung Movie no?" Markus asked me.

"Oo, super!" Exaggerated ko na sagot, kahit sa sarili ko di ko naintindihan kasi gumugulo sa akin yung sinabi niya.

"Pero mas maganda pa din yung tinitignan ko kanina." Naka-ngiti niyang sabi sa akin habang nakatingin siya.

Kunwari di ko nalang narinig yung sinabi niya, pero alam ko naman na alam niya na narinig ko yon. Ang gulo no?

We were heading to a Japanese restaurant kasi nag c-crave daw siya ng Japanese food.