Far Away

Hoofdstuk 8

Het concert was al bijna voorbij en we stonden nog steeds backstage te wachten. Toen kwam er een man naar ons toe.
"Volg mij maar." Zei hij.
We volgde hem door een smalle gang met alleen maar deuren. Hij bracht ons naar een kantoortje. Toen we daar binnenkwamen zat er een meisje van ongeveer Emma's leeftijd achter het bureau. Ze glimlachte naar ons en stond op.
"Hallo, ik ben Rebecca." zei ze. "Ik ben de manager van Shawn."
"Hey, ik ben Ally en dit zijn Nash, Cam en Emma." Antwoordde ik.
"Jullie zijn de vrienden van Shawn, toch?" Vroeg ze.
"Jep, dat zijn wij." Zei Nash.
"We hebben samen mee gedaan aan Magcon!" Zei Cam.
"En wie zijn jullie?" Vroeg ze terwijl ze naar Emma en mij keek.
"Lang verhaal." Antwoordde Emma.
"Oké, kom maar even zitten." En ze bracht ons naar de gezellige zetels in de hoek van haar kantoor. Ze had mooi golvend bruin haar en een flanel rond haar middel geknoopt. Toen we gingen zitten, begonnen we wat te praten. Iets later kwam Shawn binnen.
"Shawn!" Riepen Nash en Cam.
Shawn wandelde naar ons toe en ging naast Rebecca zitten.
"En? Hoe ging het concert?" Vroeg ze hem.
"Goed!" Zei hij enthousiast en drukte daarna een kus op haar lippen.
"Zo zo, en jij bent zijn manager..." Zei Emma grijnzend.
"Manager slash vriendin." Zei ze nogal verlegen. We begonnen allemaal te lachen.
"Dus jongens, mag ik jullie voorstellen aan Becky, mijn vriendin." Zei Shawn.
"Leuk dat jij eindelijk ook iemand hebt." Zei Cam.
"Ook?" Zei Emma met een verwarde blik. "Heb jij een vriendin dan?"
Ik zag dat de lach op haar gezicht verdween. Ze kent hem misschien nog maar 3 dagen maar je zag echt dat ze hem leuk vond.
"Nee." Antwoordde hij. "Nog niet..." en hij knipoogde naar Emma.
"Nash wel!" Voegde hij er aan toe.
Wat?! Nee toch! Alsjeblieft niet. Ik begon hem net zo leuk te vinden.
Opeens staarde iedereen mij aan.
"Wow wacht, zei ik dat luidop?" Iedereen knikte en ik schaamde me zó hard.
Iedereen schoot in de lach, behalve ik. Nash staarde me aan mer zijn mooie helderblauwe ogen... en ik, ik was zo rood als een tomaat. We praatten verder en legde alles uit over Ryan. Nadat we ons verhaal hadden verteld was iedereen even stil... Toen verbrak Becky de stilte: "Zozo... er zit dus niets anders op dan dat wij jullie gaan helpen..." "Dat is echt heel vriendelijk hoor Becky maar dat hoeft niet en daarbij heeft Shawn het toch veel te druk met zijn concerten."Antwoordde ik. "Oké daar heb je misschien gelijk in, maar beloof me dat als jullie iets nodig hebben jullie ons direct bellen!" "Jaja, zullen we zeker doen." Zei Emma. 

Terwijl we afscheid namen wandelden we samen met Shawn richting de uitgang omdat Becky nog een paar dingen moest regelen. We liepen door de concertzaal en hoorden toen iets. "Blijf daar staan en er overkomt jullie niets..." een luide stem galmde door de zaal. We keken naar boven en daar stond de man op een van de balkonplaatsen. "Als jullie kleine Ryan ooit nog eens terug willen zien moeten jullie eens goed luisteren...ik zou hem eventueel wel willen ruilen voor een betere prijs" Hij kreeg een scheve grijns op zijn gezicht en zijn lage en zware stem deed mijn knieën knikken. "Wat wil je van ons?" Schreeuwde Emma hem toe. "Ik wil... haar." Iedereen werd stil toen we beseften dat hij naar mij wees. "Nooit! Je krijgt haar nooit!" Schreeuwde Nash erachteraan. "Zeg ons gewoon waar haar broer is of ik roep de security!" Riep Shawn. "Weet je dat wel zeker jongeman..." De man draaide zich om en trok een meisje achter het gordijn vandaan. "Becky..." Dat was het enige dat Shawn kon uitbrengen. "Laat haar gaan!" Schreeuwde hij met angst in zijn stem. "Zo makkelijk is het niet." Zei de man die hier duidelijk van genoot. "Wat wil je van me? Noem maar een prijs!" Zei Shawn die van angst naar woede ging. "Ik wil geen geld... Zoals ik al zei: ik wil haar." Hij grijnsde even en ging daarna verder: "Ik geef jullie een laatste kans, kom morgen naar het het kleine kasteeltje in het bos en dan ruilen we dit meisje en Ryan voor Ally. Als jullie niet komen opdagen houd ik ze allebei..." Toen draaide hij zich om en verdween met Becky achter het gordijn. "Kom snel, erachteraan!" Riep Cam. "We zijn al te laat..." zei Shawn. "Er is een brandtrap achter het balkon, we halen ze nooit meer in..." "Wat moeten we nu doen?" Vroeg Emma. "Dat is toch duidelijk..." Zei ik: "Hij wil mij, dus ik lever mezelf in..." Ik werd er even stil van. "Nee Ally dat kun je toch niet doen!?" Riep Nash uit. "Jawel Nash, dat kan ik wel en zover ik het zie is er ook geen andere oplossing..." "Die is er wel... en we geven niet op tot we die gevonden hebben. Die klootzak zal mijn dochter nooit krijgen en noch mijn zoon..." Een man kwam de zaal binnen en wandelde naar ons toe. Mijn ogen werden groot:"Pap?"