Far Away

Hoofdstuk 7

Ik werd wakker en zag dat Nash en Cam er nog waren. Echt zo lief dat ze ons wilden helpen. Nadat we gisteren nog een eindje hadden gestapt, vonden we dit schuurtje. De deur was open dus hebben we gewoon hier geslapen om ons schuil te houden voor de regen. Ik zag dat Emma en de jongens nog lagen te slapen dus besloot ik buiten een luchtje te gaan scheppen. Ik kroop uit mijn slaapzak en wandelde naar buiten. Ik keek rond en zag een oude tractor, verroeste voederbakken en hooibergen. Wat deed een boerderijtje nu midden in het bos?
Toen hoorde ik iets. Krakende bladeren en takjes. Voetstappen die als maar dichter en dichter kwamen. Ik draaide me om...
'BOE!' Zei Nash opeens. 'Die zag je niet aankomen hè!' En hij begon te lachen.
'Niet grappig...' Zei ik. 'Ik had je pijn kunnen doen!'
Toen keek hij me aan met een blik die zei: laat me niet lachen.
'Wacht maar...' Zei ik. En daarna schoten we allebei in de lach.
'Hoe is het trouwens met je arm?' Vroeg ik.
'Valt wel mee.' Zei hij. 'Het pikt alleen een beetje.' Je zag dat hij loog, stiekem gaat hij vanbinnen waarschijnlijk dood van de pijn.
'Ik zal het straks ontsmetten.' Zei ik. 'Het komt wel goed.' En ik lachte naar hem. We staarden elkaar even in de ogen en dan zei hij opeens: 'Hoor jij dat ook?'
'Wat moet ik horen?' Vroeg ik.
'Luister...' Zei hij.
Ik hoorde het geluid van voorbijrijdende auto's. En waar auto's zijn, zijn mensen! En waar mensen zijn, is hulp! Samen renden we op het geluid af. We kwamen aan een drukke baan en in de verte zag ik huizen. Ik sprong in Nash zijn armen van geluk. En daar stonden we dan... te knuffelen aan de rand van de snelweg.

Even later kwamen we terug bij het schuurtje. Daar zaten Emma en Cam wat te praten. Met een grote glimlach kom ik binnen.
'En waarom ben jij zo blij?' Vroeg Emma me.
'Ja! Wat moeten jullie ons vertellen?' Voegde Cam er aan toe terwijl hij naar Nash grijnsde.
'Stop daar Cam, stop daar.' Antwoordde Nash. 'Er is niets gebeurd, helemaal niets.'
'Behalve dan dat we hulp hebben gevonden!' Riep ik uit.
'Echt! Super!' Riep Emma blij.
'Waar wachten we dan op, come on let's go!' Riep Cam erachteraan. En we vertrokken naar het stadje.

Even later in het stadje was het super druk. Er zal wel een theater zijn of zoiets. We spraken mensen aan op staat en vroegen of ze een man met een groene jas, een zonnebril en een donkerbruine hoed hadden gezien. Maar niemand had enig idee. We belden aan bij huizen en gingen Ryan als vermist opgeven bij het politiekantoor.
We wandelden door verschillenden staatjes maar niemand wist ons iets te zeggen.
Als sinds we in het stadje waren voelde ik me bekeken... Alsof iemand ons volgde.
Toen we in een drukke winkelstaat waren, keek ik eens goed rond. Op een bankje zag ik drie mensen zitten. Links zat een kale meneer met een grote grijze snor, hij zat te praten met de vrouw die rechts van hem zat, de vrouw was iets breder en had lang stijl bruin haar. En helemaal rechts zat een man de krant te lezen. Een man met een groene jas... een zonnebril... en een donkerbruine hoed op. Ik waarschuw Emma en de jongens terwijl ik naar de man wijs. Snel rennen we naar hem toe. Hij ziet ons op hem afkomen en slaat op de vlucht.
We rennen achter hem aan en hij probeert te ontsnappen in de menigte. Hij rent naar een groot gebouw waar rijen van duizenden mensen staan aan te schuiven om naar binnen te gaan. Wat is hier nu weer aan de hand? De man glipt het gebouw binnen zonder dat de bewaker hem ziet. Wij doen hetzelfde en rennen achter hem aan door de gangen van het gebouw. Dan verliezen we hem uit het oog.
Ging hij nu links of rechts? Of die andere gang? Of? Ik weet het niet meer. Hij is ontsnapt.
'Waar zijn we?' Vroeg Emma helemaal buiten adem.
Overal zien we kabels, verlichting, geluidsinstallaties en mensen die druk bezig zijn met vanalles in orde te brengen.
'Weet ik niet.' Antwoordde ik.
'Shawn!?' Roept Nash opeens.
'Nash! Cam!' Roept een jongen met bruin haar terug terwijl hij naar ons toeloopt. 'Wat doen jullie hier? Ik ben zo blij jullie te zien!'
'Lang verhaal.' Zegt Cam. 'Maar we hebben je hulp nodig!'
'Natuurlijk help ik jullie!' Antwoordde hij. 'Maar leg het me straks uit na het het concert.'
Vanop het podium hoorden we een presentator roepen: "Dames en heren zijn jullie klaar voor de enige echte SHAWN MENDES!"
'Is goed!' Riep Cam nog snel. En daarna verdween Shawn op het podium.