Benim en büyük kırgınlığım ilk sevdiğim adama..
Bugün bu kadar savunmasız ve korunmasız olmama sebep olana.
Ne kadar büyüsem de; hala kapı sesinden korkan, en ufak çıtırtıda ürken bir çocuğum..
Benim en büyük öfkem ilk aşık olduğum adama..
Başarılarımda onun “seninle gurur duyuyorum” diyen sesini ve kocaman gövdesini hissetmediğim için.
Üzüntümde “üzülme, yanında ben varım” demediği ve gözyaşlarıma dokunmadığı için.
Hiç bir Doğum günümde “iyi ki doğdun canım” demediği için.
Zorlanarak tırmandığım yokuşlarda ellerimden tutmadığı için.
Düştüğümde yaralarımı sarmadığı ve elini uzatmadığı için.
Bana bir kez olsun “Seni Seviyorum” diyemediği için.
Benim en büyük kızgınlığım öptüğüm ilk adama..
Çocukluk yıllarımda bana kabuslar yaşattığı için.
Sevgisini gizleyip öfkesini kustuğu için.
Daha küçücükken güçlü olmamı kılan, üstelik ona karşı güçlü durmamı sağladığı için kırgınım ona.
Çok isterdim, en zayıf anımda en bitik anımda kendimi bırakmayı onun omuzlarında bulmayı.
Ondan güç almayı, onun varlığını ve sevgisini hissetmeyi ne çok isterdim.
Küçükken geceleri yorganımı atardım, sırf geldiğinde görür de üstümü örter diye.
Onunla mutlu olur, yetinirdim.
Büyüyünce geçti.
Benim en büyük eksikliğim ilk kokusunu hissettiğim o adam..
Hiçbir etkinliğimde, yaptığım güzelliklerde var olmadı.
Hep eksikti, hep eksik kaldı.
Yaptığım yanlışlarımda gözleri vardı öfkeyle bakan.
Hatalarımda en ağır en keskin sözlerinı çarpardı yüzüme.
Ama güzelliklerimde yok olurdu..
Bir varmış bir yokmuş gibiydi..
Sevgisi eksikti, gövdesi eksikti, elleri eksikti.
Bir kızın ilk aşık olduğu ilk sevdiği ilk öptüğü adam hep aynı adamdır.
Büyüdükçe kafasında o adamın resmini çizer ve onun gibi bir eş seçer kendine.
Bende hepsi eksik olduğu gibi, bu resim de eksik kaldı.
Kafam da hiç olmayan bir resim çizdim, bu yüzdendir belki de her defasında tökezleyişim ve yanılmalarım..
Çok kırgınım, çok öfkeliyim, çok kızgınım ona.
Beni bu kadar yalnız ve korunmasız bıraktığı için.
Canımı en çok o yaktığı için çok kızgınım..
Annemin nefes alış verişlerini dinlememe sebep olduğu için çok öfkeliyim..
Benim en büyük nefretim kapı ardında olan insanlara..
Yaşananları bilmeden yargıladıkları için.
Yaraları enkazları görmeden, suçladıkları için.
Ve benim en büyük sevgim beni yarım bırakan o adama..
Ne yaparsa yapsın sevmekten vazgeçemediğim o adama.
İçimde beslediğim, sessizce sevdiğim o adama.
Allah hep iyi etsin onu, acısını göstermesin..
