Sanırım insanın en çok ihtiyaç duyduğu şey babasının sıcaklığı. Özellikte kızlar için.Babasının arkasında olduğunu bilen kızlar kendine güvenir mesela,babasının sıcaklığını hissetmeyen kızlarsa kendini aciz hisseder.Hele bide baban hayattaysa yanındaysa ama varlîğını hissedemiyorsan…Kanatların kırlır uçamazsın, dizlerin kanar kimse öpmez sonra gözyaşlarını siler kendin kalkarsın ayağa güçlü değilsindir ama kimse anlamicaktır seni kimse umursamicaktır o yüzden gülümsersin hiç birşey olmamış gibi dimdik ilerlesin ama içinde ne fırtınalar koptuğunu kimse bilmez için acır da susarsın. Bide seni umursamadığı zamanlar ki eğer sıcaklığını hissedemiyorsan çoğunlukla umursamįyordur. Yok olmak istersin, seni sevmediğini düşünürsün, hayır saçma bir düşünce değil çünkü öyle hissettirir, sevilmeyi hak etmediğini düşünürsün, değersiz hissedersin.Sen onun gözüne girmek için herşeyi yaparsın da görmez ya artık kim görse umrunda olmaz.Onun sıcaklığını, sevgisini, güvenini hissedemedikçe içinde kocaman bir boşluk oluşur ve sen o boşlukta boğulursun. Sanki o boşluktan dûşüyormuş gibi hissedersin. Birine tutunmak istersin. Mesela böyle zamanlarda sıcaklığına sığınabileceğim beni koruyup kollayacak bir abim olsun çok isterdim.Ama abin de yoksa eğer daha da batarsın daha da büyür içinde ki boşluk, sevilme , değer görme isteği. Bencilce değil bence o içinde ki boşluğu sevgiden, güvenden, değerden, şefkatten başka hiç birşey dolduramaz bilirsin.Birini istersin yaralı, kırık kalbinle sevebileceğin, tutunabileceğin birini istersin.Ama hayatında ki en önemli adam sana değer vermezken, sen hayatında ki en değerli adama bile güvenemezken herhangibirine güvenme fikri saçmadır. Kendini kandırırsın sevebilirim dersin sevemezsin. Çünkü tiksinirsin o insanların sahteliklerini gördükçe.Birinin hayal kırıklığı daha fazladır sana ve sen bilirsin kírarlar. Belki de kaybettiği nokta şudur o insanın sevdiği adam da babasînın sıcaklığını arar ama bulamaz. Içinde ki bastırılmış sevginin ne kadar büyük olduğunu bilir o insan ama kimsenin o sevgiyi hak etmediğini de bilir. Ve alamaz kimseyi hayatına, sevemez kimseyi, güvenemez kimseyi de kîramaz o yüzden sevmelerine de izin vermez. Yalnızlığın sıcaklığına sığınmak ister yapamaz çünkü soğuktur yalnızlık, buz gibidir de ısıtsan olmaz.Kaya gibi sert olur o kız güçlü ama içinde ki çocuk yüzünden sevecen güler yüzlü. Zaten belli etmez ama içinde küçük aciz yaralı bir kız çocuğu saklar. O kız çocuğu babasına kendini sevdirmek için hep olgun gözükmüştür o yüzden hep aynı yaşta kalır.O kızlar dıştan olgun gözükûrler, kendine gûvenirmiş gibi gözükûrler. Ama içlerinde aciz, yaralı kîz çocukları saklarlar. Kendimden biliyorum tüketiyor insanı bu kargaşa
