AŞK TUTSAĞI (ADDİD)

8

Yemeklerimizi boğaza karşı yedik ikimizde fazlasıyla sesizdik neler döndüğünü hiç anlamıyordum bir insan sadece hakaret etti diye birisini evinde hapis tutmazdı bana göre bu olayın altından kötü bişey çıkacak ama bu olayda kesinlikle ben saf kurban oluyordum bunları Adnana çaktırmadan öğrenmem lazımdı seziyordum bişeyler ama içinde olduğum durum beni bir hayli korkutuyordu yemeklerimiz bitince restorantan ayrıldık

"Evemi gideceğiz "

"İstersen sahilde biraz dolaşabiliriz"

"Olur zaten çok bunaldım deniz havası iyi gelir "

Arabaya binip sahile gittik mis gibi havayı içime çektim yaşadıklarımı düşündüm aslında mutsuz değildim bu olanlardan üzerime ne oynanıyor hakkımda ne gibi planları var belkide beni öldürecek işi bitince
ama onun yanında olmaktan hiç pişman değilim aksine yanında fazlasıyla mutluyum bazen nedensizce ona sarılmak istiyorum sanki yıllardır tanıyormuş gibi kısacık sürede bağlandım ona böyle bir salaklığı nasıl yaptığımı hala anlamış değilim onun yanında kendimi hem güvende hissedip hemde boğuluyorum kaçmak istiyorum ondan ama yine onda buluyorum kendimi ellerini cebine koymuş denizi seyrediyor bir adım geri çekilip arkadan ona baktım çok büyüktü koskocaman bembeyaz gömleği siyah kumaş pantolonuyla istediği her kadını kolaylıkla elde edebilecek kapasitede benden daha güzel kadınları isteyebilir ama yapmıyordu bir anda arkasına döndü göz göze geldik ikimizde susmuştuk bir kelime bekledim bişey söylemesini istedim aklımdaki karışıklığı gidermesini istedim ama yine yapmadı bana bakan güzel gözleri bir anda söndü sanki yine eski haline geri döndü
"Hadi gidelim yeter bu kadar gezme sana"

Yavaş yavaş elleri cebinde arabaya doğru yürüdü bende mecbur peşinden gittim arabaya bindik çok sıkılmıştım radyodan duman dan beni yak şarkısını açtım koltuğumu biraz aşağıya indirdim yayvan bir şekilde yatar pozisyona geçip gözlerimi kapadım araba durduktan iki dk sonra kapım açıldı kucağına almasını istemediğim için gözlerimi açtım tamda ellerini uzatmıştı elini çekmesini beklemeden ittirip arabadan indim hiç birşey söylemedim onu beklemeden zile bastım kapıyı Emine abla açtı gülerek selam verdim daha sonra zaman kaybetmeden odama çıkıp kapımı kilitledim yatağa uzandım yaşadıklarımı düşündüm saçma sapan olaylar gelmişti başıma bunların hiç biri mantıklı değildi daha bir ay öncesine kadar sıradan bir hayatım vardı şimdi ise saçmasapan bir hayatım oldu olayları teker tekrar sıraya koydum ama yinede birşeyler anlamsızdı ne yapmalıyım bu işten nasıl siyrilabilirdimki tamam kabul ediyorum Adnana birşeyler hissediyorum ama bu onun bana zarar vermeyeceği anlamına gelmez belkide şuan benim üzerime planlar yapiyodur ben bu hayatta çok sayılı insanlara güvenirim ne olduda gözüm bu kadar kör olduki aptallığıma sövdüm nasıl o adama bişeyler hissedebilirdim karşıma bir sürü adam çıktı hiçbirine birşey hissetmedim ama adnan farklı o herkesten farklı ailemi de özlemiştim kafam karmakarışık ti usul usul ağlamaya başladım yüzüm yanıyordu resmen kesin benim burda psikolojim bozulur du
ağlarken odamın kapısına biri vurdu

"Didem kapıyı ac"

Bu adnandi niye gelmiştiki şimdi gözyaşlarımı ellerimle silip yataktan kalktım kapıyı açtım karşımda heykel gibi dikiliyordu yüzümün halini farkında olacakki endişeli bir şekilde yanıma gelip ellerini yüzüme yerleştirdi

"Neyin var miniğim yüzün yanıyor yinemi hasta olacaksın "

"Birseyim yok "

Daha çok sarılınca iyice gevşedim daha çok ağlamaya başladım

"Tamam yok bişey burdayım yanındayım bak yüzüme? "

Çenemi kaldırdı yanaklarımı usul usul okşamaya başladı