S.E.C.R.E.T 2

Κεφάλαιο 10

ΝΤΟΦΙΝ

Η ΕΛΙΖΑΜΠΕΘ ΗΤΑΝ Η ΠΡΩΤΗ που πρόσεξε τη μυρωδιά του γκαζιού που πλανιόταν έξω από το κατάστημα. Δε γινόταν να κατηγορήσεις την Κατρίνα ή κάποιον από τους λοιπούς περιβόητους τυφώνες. Η υποδομή της Νέας Ορλεάνης βρισκόταν σε κακό χάλι προτού εκείνες οι επικών διαστάσεων θύελλες αποκαλύψουν τα τραγικά της προβλήματα. Αλλά μια πιθανή διαρροή αερίου θα σήμαινε μαζική εκκένωση, κι αυτό σήμαινε πως έπρεπε να κλείσουν έντεκα καταστήματα και εστιατόρια σ' ένα κομμάτι της πόλης όπου κυκλοφορούσαν οι περισσότεροι πεζοί. Το Funky Monkey έπρεπε να κλείσει για έναν μήνα, ώσπου να αντικατασταθούν οι παλιοί αγωγοί αερίου που ήταν θαμμένοι κάτω από το πεζοδρόμιο. «Και καταλαβαίνεις, Κέισσι, ότι στη Νέα Ορλεάνη, όταν λένε έναν μήνα, μπορεί να σημαίνει έξι. Έχω να μείνω άνεργη απ' την εφηβεία μου...» Γκρίνιαζα πίνοντας μαργαρίτες στο Tracy's. Πρέπει να ήμουν αγχωμένη· είχα πιει δύο ποτά παραπάνω. Είχαμε γίνει φίλες. Μάλιστα μου είχε εκμυστηρευτεί το δράμα που είχε ζήσει με το αφεντικό της, τον Γουίλ, και πώς παραλίγο να καταλήξει μαζί του. Ίσως γι' αυτό τη ρώτησα με τόσο θάρρος για τον Μαρκ Ντρούρυ. Μιλούσαμε για άντρες, σεξ και σχέσεις, οπότε δε φάνηκε σαν να προσπαθούσα να αποσπάσω πληροφορίες για τον αλλόκοτο έρωτά μου. «Ναι, συναντηθήκαμε. Τον λένε Μαρκ. Είναι μουσικός. Που. Μιλάει. Για. Μουσική. Α-στα-μάτη-τα!» είπε κοιτάζοντας το ταβάνι. «Βγήκαμε μία φορά, αλλά...» «Αλλά;» «Απλώς να, μωρέ... Δεν κάνει για μένα» απάντησε. «Δεν ξέρω γιατί ή τι πρέπει να κάνω για να βγάλω τον Γουίλ απ' το μυαλό μου και την καρδιά μου για πάντα... Αλλά ο Μαρκ δεν πρόκειται να με βοηθήσει». Δεν το ήθελα, αλλά ανακουφίστηκα. Όχι ότι πίστευα πως είχα καμιά ελπίδα με τον Μαρκ. Και σίγουρα δε με ενδιέφερε να κυνηγήσω κάποιον ενώ με περίμενε μια στοίβα από φαντασιώσεις. Αλλά και πάλι. Κατόπιν το πρόσωπό της χρωματίστηκε με μια έκφραση λες και μια καινούρια και μοναδική ιδέα είχε μόλις πάρει όμηρο το μυαλό της, παραμερίζοντας κάθε άλλη σκέψη. «Στάσου μια στιγμή... Κάτσε να πάρω ένα τηλέφωνο. Θα γυρίσω αμέσως». Όταν επέστρεψε έπειτα από ένα λεπτό, μιλούσε ακόμα στο κινητό. «Αμέ... Ναι. Εδώ είναι... Περίμενε». Σκέπασε το ακουστικό, με πρόσωπο ειλικρινές και γεμάτο ελπίδα. «Η Ματίλντα θέλει να σου μιλήσει». Σαστισμένη, πήρα το τηλέφωνο. «Γεια σου, Ματίλντα. Τι συμβαίνει;» «Ντοφίν γλυκιά μου, απ' ό,τι κατάλαβα, έχεις κάποιο χρόνο στη διάθεσή σου. Έχω να σου προτείνω μια μάλλον συναρπαστική αποστολή· και ταυτόχρονα θα κάνεις μια μεγάλη χάρη στο S.E.C.R.E.T.».