The Non Fangirl [VOLTOOID]

Why?! (Einde)

P.o.v. Jeremy

Ik sta voor het huis van Fleur te wachten op Link. We krijgen vandaag te horen wat ze heeft besloten. Ik hoop dat ze een goede keuze heeft gemaakt. Eentje die voor mij ook goed uitkomt. Want ik wil niks liever dan men leven met haar doorbrengen. Zij is men zonnestraaltje, het licht in men leven, kortom men alles.

Na een tijdje zie ik Link aankomen. Hij stapt uit zen auto en komt naast me staan. "Klaar voor?" Vraagt hij. Ik knik. We lopen weer langs het padje naar haar tuin. De achterdeur is zoals gewoonlijk weer open en we lopen zo naar binnen.
In de living zit niemand dus we besluiten in 1 keer boven te gaan kijken.

Na even gezocht te hebben, gaan we terug naar beneden. "Waar kan ze in godsnaam zitten?" Hoor ik Link naast me mompelen. Hij gaat op de bank zitten en ik zoek verder.
Ik loop de keuken in en zie daar iets wat ik liever niet had gezien.
"Link!!!" Roep ik met tranen in men ogen. Hij komt meteen aangerend en krijgt dan ook dezelfde blik in zen ogen. Een blik van verdriet, woede en onwetendheid. Een blik die meestal maar bij 1 moment voorkomt. Een moment dat je nooit wilt meemaken. Het moment dat je 1 iemand van je vrienden, familie of andere hechte groep hebt verloren.

Langzaam loop ik naar Fleur toe. Tranen stromen over men wangen. Een mes in haar hart en haar ogen gesloten. Ze ligt levenloos en hulpeloos op de grond. We kunnen niks meer doen. Enkel toekijken hoe ze daar dood op de grond ligt. Ik kniel naast haar neer en aai over haar wang. "Waarom?" Fluister ik.
"Jer, ik denk dat dit wel belangrijk kan zijn." Hoor ik Link huilend zeggen. Ik sta op en kijk hem aan. Hij heeft 2 brieven in zen hand. Op 1 daarvan staat men naam. Met een trillend hand pak ik hem aan. Ik maak hem open en begin te lezen.

Liefste Jeremy <3

Het spijt me zo dat ik je dit heb aangedaan. Maar ik kon het niet meer aan.
Ik zat met zoveel vragen in men hoofd dat ik niet meer wist wat ik moest doen. Daarom leek dit me de beste oplossing.
Ik heb er waarschijnlijk direct spijt van, maar ik kon gewoon echt niet anders.
Ik wou niet leven onder dwang. Elke oplossing die ik in men hoofd had, eindigde slecht. Geen enkele had een happy end. En daarom besloot ik er maar een einde aan te maken.
Ik hou van je met heel men hart, voor altijd! En ik hoop dat je gelukkig wordt. Dat je een mooi gezin start met de vrouw van je dromen en dat ik in men volgend leven je tegenkom en kan zeggen: Het ga je goed. Ik ben blij voor je. En zo zou het moeten zijn.

Liefste zoenen

Fleur <3

Tranen rollen over men wangen. Ik moet het 3x lezen voordat het echt tot me doordringt. Ze is weg en dat dankzij ons.
Ik geef haar nog een laatste zoen en besef dan, dat het echt voorbij is...

P.o.v. Link

Zelf heb ik ook een brief. Ik heb hem nog niet gelezen omdat ik bang ben voor wat erin staat.
Maar omdat ik het wel graag wil lezen open ik angstig de enveloppe.

Lieve Link

Het spijt me zo dat ik je dit heb aangedaan. Maar ik kon het niet meer aan.
Ik zat met zoveel vragen in men hoofd dat ik niet meer wist wat ik moest doen. Daarom leek dit me de beste oplossing.
Ik heb er waarschijnlijk direct spijt van, maar ik kon gewoon echt niet anders.
Ik wou niet leven onder dwang. Elke oplossing die ik in men hoofd had, eindigde slecht. Geen enkele had een happy end. En daarom besloot ik er maar een einde aan te maken.

Dit zet ik in elke brief. Omdat iedereen moet weten waarom ik het heb gedaan. Maar
ik heb nog een speciale boodschap aan jou.

Ik heb je gisteren vergeven en dat meende ik oprecht. Ik wil je niet kwijt als beste vriend. En ik hoop dat ik voor altijd een plekje in je hart zal hebben.
Sorry voor alle ruzie's en beschuldigingen. Ik heb het mezelf nogsteeds niet vergeven. Ik ben blij dat ik je heb leren kennen. En ik hoop, met heel mijn hart, dat je nog gelukkig zal worden.

Groetjes

Fleur <3

Ik kan niet stoppen met huilen. Ik kan niet stoppen met denken aan wat ik net heb gelezen. Ze is echt dood en dat dankzij ons. We hadden niet zo idioot moeten doen. Anders zou ze nu nog hebben geleefd. Dan zouden we nu lachend op de bank zitten en praten over dingen die hadden kunnen gebeuren. Dingen die nu werkelijkheid zijn geworden. Dingen die ik mezelf nooit meer zal vergeven...