Wraak.

14

Het is alweer een weekje verder, en in dat weekje is er vanalles gebeurd.
Yassir en ik komen qteeds dichter bij elkaar, iedereennheeft plots spijt en iedereen ziet me staan, en Farah en ik zijn echte soulmates geworden.

Het is maandag, back at it again...

Ik loop naar de badkamer en doe mijn dagelijkse ochtendroutine. Ik doe een zwarte jeans met scheuren aan, een witte t--shirt met kraaltjes en een leren jack. Ik doe snel wat mascara op en lipgloss. Klaaar!

Ik loop naar beneden, groet mijn moeder en eet snel mn ontbijt. Ik moet me haasten want anders kom ik te laat. Ik zeg gedag tegen mijn moeder en loop de deur uit.

Mijn auto is kapot, dus ik moet de bus nemen, en geloof me , ik haat de bus!

Ondertussen ben ik al 20 minuten aan het wachten en begin ik me echt af te vragen waar deze bus blijft! Ik besluit om stappend naar school te gaan, mischien dat ik het dan nog haal?

5 minutjes onderweg en wie kom ik tegen, rarara 3x raden..

YASSIR natuurlijk, op zijn scootie. Ik doe nep verassend "hey yassirr, moet je niet op school zijn?" "Jaa ik ben onderweg, waar is jou waggie?" "Mijn waggiee is gone, ik wou de bus pakken maar die is ook al op pensioen!, straks kom ik nog te laat daarom gewoon met de voet" hele uitleg , ik weet het. "Meskiena, je hebt nog juist geteld 8 minuten om op school te zijn, je hebt 2 keuzes, te laat komen en nablijven , of met mij op de scooter" terwijl hij dat laatste zegt, danst hij met zijn wenkbrauwen. Wa3la sukkel. "Yemlah zid, ik heb geen zin in nablijven"

Ik ging achter hem zitten en deed me handen gewoon los. "Manal wil je dood? Je moet me wel vasthouden anders lig je zo op de grond" "ow ja vergeten" ik deed mijn handen rond zijn middel en daar gingen we dan.

Deze jongen kan echt niet rijden, ik denk dat ik hem kapot heb vastgeknepen (bestaat dat wel überhaupt😂😂😂#schrijfster)

Wanneer we eindelijk aangekomen zijn kom ik van zn scootie af. "Wejoow wollah hta jij roept hard, ik denk iedereen heeft jou gehoord" zegt Yassir. "Zwijg eens heb je gezien hoe hard je wel niet reed?!"
We keken elkaar aan en begonnen dan te lachen, phel shi imbicielen
We stopten met lachen en Yassir keek me aan. "Ik ben echt blij dat je me hebt vergeven Manal"  ik keek naar beneden en bloosde. "Laten we maar naar binnen gaan anders komen we nog te laat"..

Zo Manal, hier begint de romantiek die jij niet voorspeld had...

Ewa sgatjes, ja ik weet ik heb 2 maanden ofso niets geplaats. Ik ga heel eerlijk zijn, ik ben gewoon lui en heb het echt heel moeilijk momenteel. Mohiem geniet van dit deeltje X