Copyright © Nica, 2013
Kinapa ko ang cellphone ko at ini-off ang alarm nito. Ika-limang araw nang pasukan na. So far, smooth naman ang nangyari pero hindi ko pa nakita ang mga kaibigan ni Jasper simula nang nag bukas ang pasokan. Well, malaki ang universidad namin. Hindi madaling makikita ang mga gagong iyon.
Ang facebook naman ni Jasper ay parang binura na. Hindi ko na ma search at wala na sa friends list ko. Mabuti nga iyon at para maka move-on na ako. Kahit ngayun ay hindi ko pa din tanggap ang paglisan niya, nakaka-miss nga yung feeling na nag-aabang ako sa school para makita siya.
Hindi ko pa din na tanong si Jigz. Kapag may nahuhugutan na kasi ako nang tamang tyempo para tanongin siya ay sakto namang ini-inis niya ako, kaya na iirita ako sa kanya at nakalimutan ko nang tanongin siya.
Paglabas ko nang CR ay nakita ko ang oras sa wall clock nang kwarto ko.
"OHMYGOSH!" I shout.
Damn! Napatagal ako sa CR at mali-late na ako. Sinuot ko na ang uniform ko at sinuklay ang buhok habang naglalakad palabas nang kwarto ko.
Nakita ko ang ate kong mukhang katatapos lang magluto. Kumuha lang ako nang dalawang looped nang tinapay at pinahiran nang palaman na Skippy.
"Eat meal first." Mariing sabi nang ate ko habang ininom ang Tea niya.
"I'll eat in school. Late na ako." Pagkasabi kong yun ay lumabas na ako nang bahay.
"SHOOOOOTTTT! Late na naman ako! Panirang pag-iisip kasi ako kanina. Ang daming walang kwentang ini-sip. Yan tuloy. Pahamak talaga." Sabi ko sa sarili ko habang naglalakad sa subdivision namin.
May tumitingin sa akin. Sino ba naman kasi ang hindi loka-lokang magsasalita mag isa? I shrugged and ignored who stare at me like I'm someone came out from mental hospital.
Mabuti at pag karating ko sa babaan nang jeep ay merong walang pasahero kaya nakasakay ako kaagad.
Dali-dali akong pumasok nang room at tama nga ang hinala ko. Meron nang guro sa silid at tahimik ang buong klase. I greeted my teacher at nag paumanhin sa late ko.
Tumango lang siya at yun yung hudyat upang pwede na akong makapasok. Nakita ko si Jigz na naka kunot ang noo at si Chase na abala sa pagsusulat sa maliit na papel. Tumabi ako sa gilid ni Jigz at sa likod naman ito ni Chase.
Pinatong ko agad ang isang gamit ko sa arm chair at ang iba naman ay nasa ilalim nang silya. Bumuga ako nang hangin dahil sa hinihingal ako kanina.
Ramdam ko ang titig nang nasa katabi ko kaya ayaw ko siyang tignan. Meron namang nalaglag na papel galing kay Chase. Kinuha ko ito at binasa.
You are late again. Here's the answer
Yun ang nakita ko sa papel bago ko ito binuksan. Basta sa ganitong pagkakataon talaga. Save by Chase ako. Tulad nang dati ay siya ang nagsasagot nang mga tanong sa exam namin, dahil Friday ngayun at may weekly test kami at sa kasamaang palad parati akong male-late.
I copy all the words written in the paper when someone snatched it. Jezzz! Kumunot ang noo ko at tinignan ang nasa gilid ko na nakatutok sa maliit na papel habang ang eyeball niya ay gumagalaw na halatang binabasa ang nakasulat sa papel.
"Hey! Give it back to me!" Mariin at mahina kong sabi.
Hindi niya ako dininig at tinilop ang papel sa palad nito at tinapon sa trash bin na hindi kalayuan sa upo-an ko.
"Shet!" I mouthed as I dropped my jaw!
Siya naman ay tinignan lang ako nang matalim nang nakarinig na kami na nagsalit ang guro sa harapan.
BẠN ĐANG ĐỌC
Being Single is PRICELESS (ON-HOLD)
Tiểu Thuyết ChungBeing single is Priceless.. You can do whatever you want, crush on someone anytime you like. But did you know? That being single is like a thing that no one owns? Like a house that no one lives? Yes, Being single is a both sides you could be. You ca...
