The Girl Next Door ( #watty2017)

Chapter 30: The Truth

Jake's POV
How do I really tell this to dad? This is a really big secret. I hope he'll understand me. Nag-usap kami ni Diana.

*flashback*

[Hello?]

"Diana. Ahm.. Do I really need to tell the truth?"

[Of course you should its an urgent one. Please just tell them the truth. Stop lying.]

Call ended...

I dont know where to start. I don't know how to start. I hope I can tell this to everyone. I hope I can.

"Sister kung okay lang po sa inyo,pupunta po dito sila Diana eh.",sabi ko kay sister.

"Its okay. Mas mabuti nga na sila na ang pumunta rito. Isipin nalang nila na ito ay isang bakasyon.",sabi sakin ni sister. Nginitian ko nalang siya."Manalangin ka. May awa ang Diyos.",dagdag pa niya.

"I'm sure mahuhuli na rin po yung gustong pumatay sa duchess at sa prinsesa.",sabi ko.

Ngayon ay nakipaglaro ako sa mga bata. Naisip ko dapat kahit minsan mag-enjoy din ako sa kabila ng mga masamang pangyayari these past few days.

Nakilala ko si Agnes. Malungkutin. Napapansin ko nga lagi nalang siyang nag-iisa. Kawawa naman siya. Nilapitan ko siya. Gusto ko rin malaman kung bakit siya malungkot.

"Agnes? Right?!",tanong ko sa kaniya.

"Opo! Bakit po?!",mataray niyang sabi sakin.

Umupo ako sa tabi niya. Tumalikod siya sakin at ang layo ng tingin niya. Pakiramdam ko may sariling mundo tong batang to😑

"Bakit parang lagi kang nag-iisa?",panimulang tanong ko sa kanya.

"Eh kasi palagi akong mag-isa!",mataray niyang sabi sa akin.

"Ah.. Huwag ka naman sanang ganiyan. Gusto mo ba na walang magmahal sayo dahil sa ugali mong yan?",tanong ko ulit.

"At first wala naman talagang nagmamahal sakin. Iniwan daw ako ng magulang ko dito no'ng baby pa ako and I keep waiting them until now. Wala pa rin sila. Excuse me lang po but can you leave me alone?",sabi niya sakin.

Tumango ako at iniwan ko na siya. Kung yun naman ang gusto niya okay. Nagtext sakin si Diana. Sabi niya bukas daw nandito na sila pero hindi ko na sila mahihintay.

Syempre kasama ko si daddy. Ang bigat naman sa loob ko tuwing nakikita ko siya. May tinatago kasi akong sikretong ayaw kong malaman nila.

Nakakaawa nga sila. They are expecting that we can find my parents. Dapat no'ng una ko pa to sinabi sa kanila eh. Tsk..!! Gano'n talaga.. May kahinaan kasi ang isang tao.

I hope I can tell them straight especially to mom and dad. I hope mapatawad nila ako dahil nagsinungaling ako sa kanila. Umaasa ako na sana matapos na rin tong problema namin.

Pagpasok ko sa loob ay nagkukwentuhan sila dad at si sister. Sasabihin ko na sa kaniya. Ill tell him the truth.

"Dad. Can we talk?",singit kong tanong sa kalagitnaan ng pag-uusap nila.

"Yes why?",tanong niya.

"Maiwan ko muna kayo.",sabi ni sister.

"So what's the reason son?",tanong niya sakin.

First of all umupo ako sa sofa.. Bumuntong hininga ako.. Saka ako tumingin kay dad na sobrang curious.

"Dad.. I hope you'll understand me.",panimula ko.

"Of course. You're my son.",sabi niya sa akin.

"Dad sorry I lied to you. I am just so afraid to tell ylu the truth. My true parents are criminals. They are Joan and Andrew Johnston.",sabi ko sa kaniya.

"Why? Why didn't you tell it to me earlier?",tanong niya sakin.

Sabi ni dad naiintindihan niya naman daw ako.. Salamat at ang bait ni dad. By the way hindi ko ito inexpect.. Ang gaan pala sa pakiramdam nang masabi mo ang katotohanan sa taong pinagtataguan mo ng sikreto.

Umalis muna ako saglit. Magpapaload lang ako. Naubos na load ko pang data eh. Kainis! Bakit kasi nauubos?

"Mom. Bakit ba kasi? Nakakainis ayoko ngang sumama eh.",rinig kong sabi ni Mhikey habang dumaan siya sa tindahan na pinapaloadan ko.

"Its for your own good. Tsaka kaya nga tayo pupunta sa orphanage para magpaalam ka sa bestfriend mo diba?",rinig ko ring sabi ng mommy niya.

Ano?! Aalis na siya? Eh bakit naman niya kailangang magpaalam sakin. Ano ba kami? Eew.. hanggang friends lang kami. Hindi muna ako babalik do'n hangga't nando'n yun. I'm sure dadrama lang yun. Ayoko ng iyakin.

"Salamat manang.",sabi ko.

Pumunta ako sa katabing bahay ng orphanage. Malamang papapasukin nila ako do'n minsan na rin kasi akong napunta do'n dati para magsauli ng plato. Kasi tuwing may birthday sa kanila binibigyan nila kami ng handa nila.

"Tao po!",sigaw ko sabay katok sa gate.

Binuksan ito ng isang babae. Hindi ko siya kilala. Lumipat na kaya yung pamilyang nakatira dito?

"Bakit po? Ah.... ikaw si prinsipe Jake diba? Wahhhhh..!!",sabi niya sabay blush.

"Nasan si Mrs. Fulgar?",tanong ko.

"Ako to anak niya. Si Anie.",sabi niya.

"Hi. Pwedeng diyan muna ako sa loob? Ayoko makita si Mhikey. Yung bestfriend ko doon sa orphanage.",sabi ko sa kaniya.

Pumasok ako sa loob ng bahay nila. Wow! Mas lalong gumanda yung bahay nila ah. Hehe.. nakakatuwa naman at pinapapasok pa nila ako sa loob ng bahay nila. Pinaupo ako ni Anie sa may sofa nila.

Saglit lang ay iniwan din niya ako fahil kukuhanan niya raw ako ng maiinom. Hindi na rin ako nagpakipot dahil naririnig ko na ang tiyan kong gutom at nauuhaw. Biglang naupo si Anie na may dalang pagkain at inumin.

"Nasaan na nga pala ang mommy mo?",tanong ko.

"She past away. Matagal na. Ako nalang ang naiwan mag isa. May ibang pamilya na si daddy sa Amerika.",sagot niya.

"Nakakalungkot naman pala. Ah.. salamat nga pala dito sa pagkain at inumin ah.",pagpapasalamat ko sa kaniya.

"Oo naman. Bukas yata tong bahay namin for you.",sabi niya sakin.

Pagkatapos ay nagkakuwentuhan kaming dalawa. At makalipas ang 1 oras nagpaalam na ako na babalik na doon sa orphanage.

Nasa orphanage na kami. Malugod akong sinalubong ng mga batang naroon. Haha.. pinagkaguluhan nila ako. Gusto raw nilang makipaglaro sakin eh.

Nakita ko si Mhikey. Ano nandito pa sila? Hanggang ngayon?

"Matiyaga kitang hinintay bakit ngayon ka lang? Iniiwasan mo ba ako?",tanong ni Mhikey.

"Bakit mo pa kasi ako hinintay?",tanong ko pabalik sa kaniya.

"Aalis na kami. Pupunta na kami sa Korea. Doon na kami titira.",sabi niya.

"Okay babye.",natutuwa kong sabi.

Nilagpasan ko na silang lahat at pumunta sa kuwarto kung saan ako namamahinga. Eh di umalis si Mhikey. I don't even care.

To be continued..