2 Ağustos 2013
''Şu bavulu tutar mısın Ryan telefonum çalıyor.''
dedim ve bavulu elimden bıraktım.Yıllar sonra tekrardanWolverhampton'da olmak çok güzeldi.Sonuçta hayatımın bir kısmı buradabirileriyle geçmişti.Geri dönmemin bir sebebi vardı tabi ki.Aslında buna tamolarak geri dönmek denemezdi Ryan'ın ailesini ziyarete gelmiştik.Evet evetdoğru tahmin ettiniz.Ryan benim sevgilim.Yıllarca oturup One Direction grubununyakışıklısı Liam Payne'yi bekleyecek değildim.Aslında onu unutmak için elimden geleniyapıyordum ama elime ne zaman bir dergi alsam ya da internetin başında birşeylere bakmak istesem karşıma o ve grubu çıkıyordu.Bu gerçekten sinirbozucuydu bana sürekli kendini hatırlatması,içimdeki boşluğu biraz dahaartırması gerçekten çok sinir bozucuydu.
''Biliyor musun Andrea bizde ileride buradan bir evtutabiliriz.Benim ailem burada senin ailende burada.'' diyince küçük bir şokyaşadım.İleride derken neyi kastetmişti?Evleneceğimizi falan düşünüyorsayanılıyordu.Belkide şu hayatta yapacağım en son şey olacaktı evlilik ve birçocuk.Bir ikinci şok ise benim ailem burada falan değildi.Benim ailemölmüştü.Ona sadece küçüklüğümü bir ailenin yanında geçirdiğimden bahsetmiştimama nedense Ryan bunu hala anlamamış gibiydi.
''Ryan benim ailem öldü.''
''Biliyorum bebeğim ben sadece sana bakan insanlardanbahsediyorum.Onlarda senin ailen değil mi?''
''Hayır değiller Ryan.Bu konuda ne kadar hassas olduğumubiliyorsun.''
''Evet biliyorum özür dilerim.Peki bak ne diyeceğimküçüklüğünü geçirdiğin aileyi ziyaret edelim.Bakalım sevgilim kimlerin yanındabüyümüş.''
dedi ve elime yapıştı.Gerçekten Ryan kimin yanındabüyüdüğümü bilmek istmezsin ve bende sana bunu söylemek istemem.Ben geçmişimiunutmak istedikçe herkes bana geçmişimle ilgili sorular soruyor.Hayır yani OneDirection'dan Liam ile uyuyordum,geceleri onu dudağından öpüyordum desem nedeğişecek.Saçmalama Andy bence çok şey değişecek.Bir kere kesin o hayranlarbenden bahsedecek.Sonra Liam benimle ilgili kötü bir açıklama yapacak ve benimkırık kalbim tamamen kırılarak toz parçalarına dönecek.
''Andyyy...!!!!!''
diye birisi adımı bağırınca Ryan ile birlikte aynı andadurduk ve etrafa bakmaya başladık.İşte o zaman gözlerim etrafı biraz daha iyisüzünce bana doğru hızlı hızlı gelen Karen'i tanıdım.Ve her şey birden eskiyedöndü.
Liam ile birlikte karda oynarken ki görüntümüz,okulda ödeviöğretmenine vermediği an ki yüz ifadesi,kaşıklara olan korkusu,aynı yataktayatışımız..Hepsi sanki birden yeniden canlanıverdi.Sanki bana karşıdan koşarakgelen Karen değilde Liam ve Andrea'nın küçüklüğü gibiydi.Karşımda duran küçükmutlu iki çocuktu sanki.Karen boynuma atladığı zaman her şey eskiye döndü.Yinesokakta Ryan ile el eleydim.Karen boynuma sarılmış sürekli adımı sayıklayıpduruyordu.Ryan'ın elini bıraktım ve kollarımı Karen'e doladım.O an ağladığımıfarkettim.İşte o an geçmişim için gerçekten üzüldüğümü farkettim.
''Seni çok özlediğim benim küçük Andy'im.Çok özledim.''
''Bende seni Karen bende seni çok özledim.''
dedim ve burnumu çektim çünkü burnum ağladığım zaman akıyordu.İşteağlamayı bu yüzden hiç sevmiyordum.Karen ile sarılmayı kestik ve Karen birelimi tutup beni incelemeye başladı.Elimi öyle bir tutmuştu ki sanki bir dahagideceğimden korkarmış gibi bir hali vardı.Eğer elimi bırakırsa sanki onutekrardan terk edecektim.Beni incelemeyi kesince gözleri otomatik olarakyanımda duran ve bizi şaşkın şaşkın izleyen Ryan'a kaydı.Bir süre onu inceledive tekrar bana döndü.
