*Geçmişten Kesit
''Ben büyüdüğüm zaman evlenmeyeceğim Liam.''
dedim elimde Liam'ın verdiği kırmızı gülü sallayarak.Liam hafifçe kıkırdadı ve elini omzuma atıp beni kendine çekti.
''Daha 7 yaşındasın Andy.Zamanla kararın değişecek ve sende evleneceksin.'' dedi ve kokusunu içime çektim.
''Ben çok ciddiyim Liam evlenmeyeceğim.'' dedim ve Liam yine güldü.Bana inanmıyordu.Evlenmeyeceğime inanmıyordu ama bunu ona büyüdüğüm zaman hatırlatacağım.Karşısına geçip Bak Liam ben evlenmedim çünkü ciddiydim diyecektim.
''Sen evlenecek misin Liam?'' diye sordum hem gülün hemde Liam'ın kokusunu almaya çalışarak.
''Evet evleneceğim.''' dedi Liam.Başımı kaldırıp ona baktım ama o bana bakmadı.Karşıya baktı ama gözleri başka bir şeye bakıyor gibiydi.Geleceğini görmek istiyordu ve şu anda geleceği düşünüyor gibiydi.
''Kimle evleneceksin Liam?''
''Sevdiğim kız ile evleneceğim.''
''Kim o kız?''
''İlk aşkım.''
''İlk aşkın kim?'' dedim ama Liam cevap vermedi.Sadece gülümseyerek gözlerimin içine baktı.
*Günümüz
''Bak Andrea o gün lunaparkta söylediklerin her ne kadar Liam ve Danielle açısından kötü olsada bizim açımızdan iyi.Çünkü çocukları dünya gündeminin zirvesine oturttun.'' dedi sarı saçlı her seferinde adını unuttuğum kadın.Ve bu cümleyi kurarak amacınıda belli ediyordu.Onun işi buydu.Çocukları gündeme sokup daha fazla para kazandırmak.Yani bu işte üzüntü gibi bir kavram yoktu.Gündeme gir,parayı al,mutlu ol.Kural buydu.Masada benim için koyulmuş su bardağını sıkıca kavradım ve kafamı öne eğdim.
''Amacım bu değildi.Aslında onu yaparken amacım neydi bunu bile bilmiyorum.Duygu patlaması yaşamış olmalıyım.'' dedim bardağıma bakarak.
''Birazdan çocuklar gelecek Andrea.Liam'da burada olacak ve senin yapman gereken sadece planı kabul etmen.'' dedi kadın ve dışarı çıkıp beni odada tek başıma bıraktı.Yalnız kalmak istemiyordum.Çünkü ne zaman yalnız kalsam deli gibi ağlıyordum.Aslında bu olay planı duymaya başladığım zaman başladı.Ondan önce kendimi ölü gibi hissediyordum ve planı duyduğum zaman ruh gibi hissetmeye başladım.Zaman kavramı benim için durmuştu.Son 4 günde neler olduğu hakkında hiçbir fikirm yoktu.4 günüdür ağzıma attığım tek şey haplar ve suydu.Aslında bu durumu ilk defa yaşamıyordum.Liam'ı bırakıp gittiğim zamanda böyle olmuştu ama daha sonra Emma beni toplamıştı.Hayata geri dönmemi sağlamıştı.Ama bu defa durum pekde öyle olacakmış gibi gözükmüyordu.Emma'nın beni toplaması imkansızdı çünkü resmen parçalara bölünmüştüm.Yapıştırması çok zor parçalara.
''Sen Andrea olmalısın.'' dedi bir ses.''Evet o Andrea.'' dedi tanıdık gelen bir ses.Kafamı kaldırdım ve o zaman bana meraklı gözlerle bakan 4 çocuk ve bana hiç bakmayan 1 çocuk gördüm.Harry,Niall,Zayn ve Lousi karşımda duruyordu.Hemde canlı canlı ve fotoğraflardakinden çok daha farklıydılar.Hepsininde gözlerinin içinde yorgunluk vardı.
''Selam.'' dedim iyiymişim gibi bir sesle ama olmamıştı.Sesim çatlak ve korkak gibi çıkmıştı.Suyumdan birkaç yudum alıp derin derin bir kaç nefes alıp verdim çocuklar sandalyelerine yerleşirken.
''Sorunumuz Bay Payne ile sanıyordum ama anlaşılan Bay Payne yanında köpek yavrularınıda getirmiş.'' dedim ve bunu gerçekten ben mi dedim.Bir saniye kafam başka ağzım başka konuşuyordu.Aklımdan geçenleri söylemek yerine ağzım ne söylemek isterse onu söylemek istiyordum ve sonuç aşırı derece şaşırmış 5 çocuktan ibaretti.
