"good morning sir". Masiglang bati ko kay sir Menard.
"hey! What are you doing here?". Gulat pero masayang bati nya. "i thought. Your going to resign your not go here these past few days".
"hindi po ah sir alam nyo naman fashion ko ang pag sulat eh. I'm just busy those past few days na hindi ako pumunta rito". Paliwanag ko. Syempre hindi ko naman pwedeng sabihin na ayaw akong papuntahin ni Reyne dito hanggang may contract kami.
"ganun ba? Well i guessed may maipapasa ka ngayon". I nodded then i handed him the story na pinag hirapan ko ng ilang araw kahit medyo magulo utak ko. "you're really good. Would you mind if i invite you to have some coffee?".
"sige sir basta ba libre nyo eh". Sabi nga nila bawal tumanggi sa grasya di ba?
"eto sir try nyo 'tong cake nilang blackforrest with strawberry syrup". Turo ko sa may menu. Dito ko sya dinala sa Hourly. Namiss ko kasi yung sweets nila saka yung kape. Libre nya so nilubos ko na hahaha.
"mukhang lagi ka rito ah". Natatawang sabi nya. "sige try ko yang sinabi mo".
"hindi naman sir. Medyo lang". Tinawag ko na yung waiter at umorder.
"uhmm! Masarap nga. Magiging regular customer na rin ako rito". Natawa ko sa sinabi nya. Si sir Menard talaga.
"oh hija nandito ka pala". Napaangat ako ng tingin sa bumati sakin.
"tatay Ben!". Tumayo ako at niyakap sya. Ang tagal na naming hindi nag kita. "kamusta na po kayo? Naku mukhang hiyang nyo ang nasa bahay ah. Bumata kayong tignan".
"naku 'tong batang 'to. Talagang namiss mo nga ako". Natatawang sabi ni tatay Ben. "kasintahan mo hija?". Baling nya kay sir Menard.
"naku. Naku hindi ho!". Tanggi ko sabay kumpas ng kamay. Pero okay na rin kung sya magiging bf ko hahaha. "boss ko sya tatay. Si sir Menard po. Sir Menard si tatay Ben. Sya ang may ari nito". Pakilala ko sa kanila sa isa't-isa. Nag handshake sila at nag ngitian.
"nice to meet you sir. Ang sarap po ng sweets nyo rito". Papuri ni sir Menard.
"salamat hijo. Teka maiwan ko muna kayo ha. Tatawagin ko lang ang apo ko ng maipakilala kita". Sasagot pa sana ko ng tumalikod na si tatay Ben.
Nag kwento si Sir Menard ng mga nangyari sa publishing ng ilang araw na hindi ako pumunta sobrang miss na raw ako nila Myrna. Gusto ko mang pumunta hindi ako makalusot sa mga pinadalang tauhan ni Reyne. Kainis kahit pupunta lang ako ng grocery naka sunod sakin though sa malayo naman. Ayoko naman silang paalisin dahil boss lang nila sinusunod nila. Kaimbyerna! Mabuti nga nalusutan ko sila ngayon. Nag kunwari akong nilalagnat at inutusan yung isa na ibili ako ng gamot. Yung isa naman pinapunta ko ng palengke para ibili ako ng prutas. Oh di ba braineee!
"hija". Muling tawag sakin ni tatay Ben. "sya nga pala ang apo ko". Turo ni tatay Ben sa lalaking nag lalakad papunta sa direksyon namin. Teka parang kilala ko sya. Oh my God! Hindi pwede 'to. Binaling ko sa ibang direksyon ang ulo ko para hindi nya ko makilala.
"hoy! Joemie anong nangyayari sayo. Kulang na lang itakip mo yang buhok mo sa mukha mo". Puna sakin ni sir Menard.
"h-ho! H-hindi ho ah! Inaamoy ko lang. Ang bango kasi ng bagong bili kong shampoo sir. Umamoy pa kayo sir". Palusot ko na ikinatawa nya habang umiiling.
"joemie?". Levi said when he recognized me ng makalapit sya samin kala ko nga ako lang makaka-alala. Hindi nya rin pala nakalimutan ang ganda ko. Char! I just greeted him and smile. Pinakilala ko na rin sya sa boss ko. Base sa tingin nya parang hindi sya naniniwalang boss ko lang si sir Menard.
"how come mag kakilala kayo apo?". Baling ni tatay Ben kay Levi. After nyang humigop ng kape.
"ahmm she's been introduced by one of my friends 'lo. She's girlfriend of Reyne Ayala". Levi explained.
Tumango si tatay Ben. "sayang kala ko pa naman pwede kayo nitong apo ko". May panghihinayang na sabi ni tatay Ben. As much as i want too tatay Ben kaya lang hindi pa pwede. Wow taray! San galing yung as much as i want too na yun. Landi much ah brain!
"don't worry sir their not yet married pa po naman. So may pag-asa pa". Sinamaan ko ng tingin si sir Menard but he just gave me the what-i'm-stating-the-fact-looked.
"sabagay tama ka dyan hijo". Mukhang nabuhayan ng pag-asa ang matanda. While Levi seems quiet while sipping his coffee. "pero teka wag mo na kong tawaging sir. Tatay Ben na lang din sobrang formal naman ng sir". He said to Menard. Wow improving! First name basis na hahaha. Medyo naiilang ako dahil nahuhuli kong nakatingin si Levi sakin kaya minabuti kong mag paalam sa kanila na gagamit muna ko ng c.r.
"haixt! Ano ba namang Levi na yun nakakailang magtitingin. Feeling ko tuloy kinukunsensya nya ko". Sinampal-sampal ko yung pisngi ko. Syempre yung mahina lang. Hello! Baka pag malakas akalain pa nilang nasapak ako ni pacquio sa pula. "pero teka wala naman akong ginawang mali bakit ako makukonsensya?". Patuloy na kausap ko sa sarili ko.
Lalabas na sana ko ng maramdaman kong may nagvibrate sa bag ko. Patay! The devil was calling! Yeah! Yeah! I know ang kasalanan ko nga pala ay yung tinakasan ko mga tauhan nya. Kaya ganun makatingin si Levie.
"are you going home or i'm the one go to that cafe. I will make sure that i destroy that cafe with my own hand. Try me". He angrily said on the other line. "what now? In ten seconds if you're not going outside and hop in in the car waiting for you i will do what i've told you". Then he ended the call.
Nagmamadaling pumunta ko sa pwesto nila tatay Ben at nag paalam. Narinig kong tinatawag nila pangalan ko pero hindi na ko lumingon pa. Nakita ko si Brandon sa labas. He gave me sympathy smile before he open the door for me and start the engine. I don't know what's the meaning of that kind of smile of Brandon. Pero isa lang masasabi ko kinakabahan ako sa klase ng ngiti na binigay nya sakin.
Thank you po ng marami sa mga bumabasa ng story ko. Please keep reading and kung gusto nyo po feel free to leave a message.
Thanks again!
hanash-shin:)
BINABASA MO ANG
Stalking The No. 1 Bachelor
HumorIsang romance writer si Joemie. Halos lahat ng sinusulat nyang kwento hango sa totoong buhay. Pano kung tumama sa kanya ang tinatawag na writers block?. Ano kayang mangyayari kung papatusin nya ang alok ng kaibigan na i-stalk ang number one bachelor...