PROMİSE(DİED)

YANLIŞTAN

Hikayeme başlamadan önce şunu belirtmeliyim ki her bölümde farklı bir hikaye anlatacağım.Dram türünde olacak hepsi.

Sonuna kadar okuyun.Asıl olaylar finalinde açıklanacak.

Bu arada bu hikayelerin çoğu çok çok önceden yazdığım hikayeler. Yani diğer hesabımdaki hikayeleri burada paylaşacağım. Diğer hesapta 29.000 görülme olmuştu. Daha iyileri bu hesapta olur inşallah. Bu hikayelerin her birisi benim için çok çok önemli çünkü ilk yazma denemelerim.

Hikayeler Exo ile ilgili değildir.

İyi okumalar.Umarım beğenirsiniz...

*********

En yakın arkadaşım Esma beni yeni erkek arkadaşıyla tanıştıracaktı o gün. Bu yüzden erkenden hazırlanmıştım. Pek özenmemiştim giydiklerime çünkü neredeyse her hafta yeni bir erkek arkadaşı oluyordu.

Buluşacağımız kafeye gitmek için halk otobüsüne bindim. Diğer günlerin aksine bugün çok kalabalık değildi. İki kişilik arkalardan boş bir yer buldum ve pencere kenarına oturdum.

Esma'ya hayret ediyordum. Her hafta farklı bir erkekle çıkmaktan bıkmıyordu. Ben ise şimdiye kadar hiç aşık olmamıştım. Hiç kimseyle sevgilide olmamıştım. Nasıl bir duygu olduğunu bile bilmiyordum. Yaptığım tek şey etrafımdaki yakışıklıları kesmek oluyordu.

Otobüste yanıma birisi oturmuştu. Hissetmiştim ama başımı o tarafa çevirmedim.

"Merhaba." dedi bana. Sesinden erkek olduğunu anladım. Otobüs sohbetlerinden hep nefret ederdim ama ayıp olmasın diye ona baktım.

İşte o an hayatımda ilk defa yaşadığım heyecan dalgasını yaşamıştım. Birden bire heyecanlanmıştım. Elim ayağım titremişti. Aynı zamanda da çok korkmuştum. İlk defa yaşadığım bu his beni korkutmuştu.

"Merhaba " diye cevap verdim bende kendimi toparladıktan sonra.

Trafikten dolayı otobüsün yavaş ilerlemesi ilk defa hoşuma gitmişti. Yanımdaki çocukla uzun süre sohbet etmiştik. Artık isimlerimizi,yaşımızı bile biliyorduk. Facebook'ta, Instagram'da arkadaşta olmuştuk hemen.

Kendi hissettiğim duyguların aynısından onunda hissedebildiğini fark edebiliyordum ama yinede emin değildim.

Benim ineceğim duraktan bir durak önce inmişti. Kendisine acil bir telefon gelmişti ve beni yalnız bırakmıştı. Onu bir daha görebilmek için dua etmiştim.

Buluşacağımız kafeye geldiğimde Esma'yı bulamamıştım. Aradığımda ise benden özür diledi. Sevgilisinin kardeşi hastalanmış,onun yanına gitmişler. Yanlarına gitmek için ısrar etsemde gerek olmadığını söylemişti.

****

Aradan bir hafta geçmişti. Otobüsteki çocuğa yani Ozan'a aşık olduğumu kabul etmiştim artık. Instagramdan birbirimize telefon numaralarımızı vermiştik ve artık mesajlaşıyorduk. Tanımadığım bu çocuğa nedense sonsuz güveniyordum. Hayatımın merkezi haline gelmişti.

Esma'da iki haftadır aynı sevgilisiyle takılıyordu. Onun sevgilisi ikimizede şans getirmişti. Ama daha tanışma fırsatı bulamamıştık.

***

Bir ay geçmişti. Bugün Ozanla buluşmak istediğimi söyledim. Kabul etti. Yine aynı saatteki otobüse bindim. Çok heyecanlıydım. O da binince gözlerindeki parıldamayı görmüştüm.

Yolda Esma arayınca onu ve sevgilisinide davet ettim. Ama bana sevgilisinin başka bir görüşmede olduğunu,kendisinede söylemediğini söyledi.

O an aklıma kötü bir düşünce gelmişti. Benim aşık olduğum bu çocuk,onun sevgilisi olabilir miydi? Buna ihtimal vermek istememiştim ama içim içimi yiyordu.

Sevdiğim adamı test etmek için en yakın arkadaşımında bizimle geleceğini söyledim. Birden yüzü gerilmişti. Düşüncelerim doğru muydu yani?

"Beni seviyor musun?" dedim tereddüt ederek. Düşündü.

"Neden sordun?"dedi.

Bana evet yerine neden diye sormuştu. Kuşkum git gide artıyordu.

"Beni aldatır mısın?" dedim.

"Neden sordun?" dedi.

Gözlerimden yaş akmaya başlamıştı. Onu çok seviyordum ve bana ihanet etmesine tahammül edemezdim.

"Beni bırakır mısın?" dedim yutkunarak.

İlk defa oda yutkunmuştu.

"Belki." dedi.

İşte o an tüm dünyam başıma yıkılmış gibi hissetmiştim. Hemen otobüsten indim. Onu terk etmiştim.

****

Bir ay boyunca Esma'ya bile söyleyememiştim. Zaten Ozanla da konuşmuyorduk. Bana mesaj bile atmamıştı. Ölü gibi dolanıyordum etrafta.

Esma aramıştı. Telefonu açtım.

"Efendim?" dedim.

"Hemen gel Asya. Sevgilimin kardeşi öldü. O çok kötü durumda ve bende öyleyim. Ona destek bile olamıyorum. Lütfen gel. Bana yardım et."

Ozanın kardeşi ölmüştü. Kim bilir ne haldeydi şimdi. Aklım gitme desede kalbimi dinledim ve gittim.

Herkes ağlıyordu ölü evine gittiğimde. Esma beni bekliyordu kapının yanında. Gözü şişmişti ağlamaktan. Hemen sımsıkı sarıldık birbirimize. Ona sarılırken arkada ağlayan bir kadının elindeki fotoğrafı fark etmiştim. Bu Ozan'ın fotoğrafıydı.
Esma'dan ayrıldıktan sonra şoka girmiş gibiydim.

"Sevgilini görebilir miyim?" dedim. Artık bende ağlıyordum.

Beni içeriye bir odaya götürdü.

"Bu Onur."diyerek ilk defa gördüğüm çocuğu gösterdi. Onur'un elindeki fotoğraftada Ozan vardı. Dünyam başıma yıkılmıştı. Birden kendimi yerde buldum. Yere oturmuştum resmen. Nefes alamıyordum. Canım çok acıyordu. Bağırmak istiyordum ama sesim dahi çıkmıyordu.

****
İki yıl olmuştu Ozan'ı kaybedeli. Bugün yine mezarına gittim.
Aklıma yaptığım hatalar gelmişti. Yaşayarak,bu acıya dayanmaya çalışarak cezamı çekiyordum. Artık anlamıştım 'beni terk eder misin?'diye sorduğumda neden 'belki' dediğini.

Abisinin bana anlattığı olaylar ise beni sonsuz mutsuzluğa hapsetmişti.

"Ozan uzun süredir kanser tedavisi görüyordu.Esma'nın seni ve beni tanıştıracağı gün bizim yanımıza geliyordu.Onuda çağırmıştım ama birden başına ağrı girmiş ve otobüsten inerek hastaneye gitmiş.
Sonra bana bir kızı anlattı o gün.Kardeşimi hiç o kadar mutlu görmemiştim.Otobüste bir kıza aşık olmuş.Belkide onu bu hastalıktan kurtarabilecek kişi o kız diye düşünmüştüm.Ama olmadı.
Kız kardeşimi terk etti.Sonrada hastalığı daha hızlı yayıldı.Ozan'ın daha hızlı ölmesine sebep oldu sadece..."

-SON-