PROMİSE(DİED)

Hayat Uzun Değil

Benden daha yakışıklı birisi için ayrılmıştı. Daha kaslıymış, daha uzun boyluymuş, daha komikmiş, daha havalıymış.

Ben ise sadece onu seviyordum. Aşıktım. Onun için her şeyi yapardım. Sadece bana gülümsemesi yeterdi. Yanımda olması,sarılması...

Artık bitmişti. Onu çok pişman edecektim. Tekrar bana dönecekti.
"Tolga. Ben pişmanım. " diyecekti.

****

İki gündür dersleri dinleyemiyordum. Üstelik bu sene benim için çok kritikti. Lise son sınıfa gidiyordum ve üniversite sınavına girecektim.

Sürekli benim çarprazımda oturan bu ikiliyi izliyordum. Her baktığımda ikisindende nefret ediyordum. Birisi en iyi arkadaşımdı, diğeri ise eski sevgilim. Bana yaptıkları ihanetin bedelini ödemeliydiler.

Sıra arkadaşıma baktım. Merve. Üç senedir aynı sınıftayız. Ben çok konuştuğum ve oda çalışkan olduğu için yan yana oturttu bizi hocalar. Üç senedir onu tanımama rağmen pek konuşmuşluğumuz olmadı. Ama iyi bir kız olduğunu biliyorum. Sınavlarda bana çok yardımı dokundu şimdiye kadar. Sürekli ders çalışır. Sınıfın en çalışkanıdır. Bu yüzden herkes onu sever. Geçen sene beni sevdiği hakkında bazı dedikodular çıkmıştı ama ben pekte kurcalamamıştım.

Birden aklıma bir fikir geldi. Melisa'nın benden ayrıldığı için pişman olmasını sağlamak için Merve bana yardım edebilirdi.

"Merve?" diyerek dürttüm yanımda dersi pür dikkat dinleyen Merve'yi.

Başını tahtadan ayırıp bana çevirdi.
"Efendim?"dedi. Onun sesi daha az çıkmıştı. Geometricinin sesini duymasını istemiyor gibiydi.

"Bana yardım eder misin?" diye sordum. Evet derse anlatacaktım.

Özellikle ondan yardım istememin sebebi güzel bir kızdı, ayrıca herkes tarafından seviliyordu. Dersten sıkıldığımızda hocalara biz sitem ediyor, "yeter artık "diyorduk ama bizi dinlemiyorlardı. Sonra hepimiz duygulu bir şekilde Merve'ye bakıyorduk ve o da bize dayanamayıp hocalara "yorulduk artık hocam" diyordu. Bizim bir saatlik yalvarışlarımızı umursamayan hocalar, Merve'yi sevdiği için dersi bırakıyordu.

Yani onu herkes severdi. Erkek arkadaşıda yoktu bildiğim kadarıyla.

"Yardım edebileceğim bir şeyse elimden geleni yaparım."dedi. Merak ediyor gibi bir hali vardı.

"Sevgilim olur musun?" dedim yine fısıltıyla. Birden gözleri sonuna kadar açılmıştı. İri iri koyu kahve gözleri vardı.

"Ben mi?" dedi biraz şaşkınlığını atlatınca. Bu hali beni gülümsetmişti. Ciddi anlamda anlamış olmalıydı.

"Merve. Sen her zaman benim arkadaşımsın. Sadece senden Melisa konusunda yardım istiyorum. Melisa ve Oğuzhan'ın bana yaptığı şeyi biliyorsun. Yardım eder misin? Sevgilim olur musun?"

Az önceki halinden gram kalmamıştı Merve'nin. Yüzü asılmış ve gözleride dolmuştu.

"Yapmak zorunda değilsin. Üzgünüm sormamalıydım." dedim onun bu üzgün halini görünce.

"Hayır. Yaparım. Sorun değil. Sadece, beni bunca yıldır sıra arkadaşın olmana rağmen,tanımamana şaşırdım." dediğinde bende kaşlarımı çatmıştım.

"Nasıl yani? " diye sorduğumda bana gülümsedi.

"Boşver. Kabul ettim teklifini. Şimdi beni rahatsız etme. Geometri dinleyeceğim." dediğinde bende gülmüştüm. Hem bana yardım etmeyi kabul ettiği için, hemde çok tatlı olan hareketleri için.