Ne siyaha beyaz tutarsan rengi açılır,
Ne beyazi karanliga koysan siyaha dönüşür.
Insanlar da tipki siyah beyaz gibi hep zitlarina aşık olurlar,
Hep deistrmeye calisirlar birbirlerini basaramicaklarini bildikleri halde.
Hep bir umut var derler,
Hep bir umut.
Ama hep unuturlar umutlarin yanlizca birer hayal olduğunu,
hayallerin gerceklesemedigini,
Sensizligin sonsuzlugunu hep unuttugum gibi unuturlar....
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SENSİZliğin SONSUZluğu...
PoesíaPlatonik aşık!! evet sen,sana sesleniyorum!! tıkla ve okumaya başla eminim bu kitap sensin... okuyana bakip geçene herkese teşekkürler...
