Κεφάλαιο 17

102 12 4
                                    

Ή υπόλοιπη μέρα πέρασε γρήγορα και το βράδυ δεν άργησε να έρθει.

**  Περπατάω σε ένα σκοτεινό στενό. Ακούω ένα ουρλιαχτό και γυρνάω να κοιτάξω από που προέρχεται. Δεν βλέπω τίποτα .Νιώθω έναν πόνο στο κεφάλι και το ακουμπάω . Το χέρι μου είναι ματωμένο .
Τι στο καλό μου συμβαίνει;
- Βοήθησέ με.
Λέει μία φωνή και γυρνάω το κεφάλι μου .
Βλέπω το κορίτσι που σκοτώθηκε στο υπόγειο να με κοιτάει θλιμμένα .
- Πώς να σε βοηθήσω ;

- Βρίσκοντας τον δολοφόνο μου.

- Και αν δεν το βρω ;

- Θα πεθάνεις και εσύ .

Είπε και με κοίταξε γεμάτη σιγουριά .
Εξαφανίζεται και το σκηνικό γύρω μου αλλάζει εντελώς . Όλα είναι βαμμένα με αίμα ,όπως και εγώ!   **

Πετάγομαι από το κρεβάτι και είμαι λουσμένη με κρύο ιδρώτα .Πρώτη φορά ζω τόσο έντονα έναν εφιάλτη.

Κοιτάω γύρω μου και σηκώνομαι πλησιάζοντας το παράθυρό μου .

Κοιτάζω κάτω και βλέπω κάποια άτομα να φορτώνουν  πράγματα σε ένα φορτηγό .

Για μισό λεπτό ...αυτοί δεν είναι οι γονείς του νεκρού κοριτσιού;




~♡Γωγώ♡~

Ένας φόνος στο σκοτάδιWo Geschichten leben. Entdecke jetzt