Κεφάλαιο 22

83 12 2
                                    

Μόλις άκουσα αυτά που είπαν γύρισα και κοίταξα τον Δημήτρη με ένα βλέμμα φόβου . Αυτός όμως ήταν προσηλωμένος σε ένα σημείο και σκεφτόταν .

Ο άνδρας με τη γυναίκα μπήκαν μέσα , οπότε υποθέτω είναι ώρα να πάμε στο  σπίτι. 

-Φεύγουμε;  ,ρωτάω τον Δημήτρη και αυτός φαίνεται να επανέρχεται στην πραγματικότητα .

Γνέφει καταφατικά και κάνοντας μικρά και σιγανά βήματα φεύγουμε από εκεί.

Μόλις φτάνουμε στο σπίτι , πάω σχεδόν αμέσως στο δωμάτιό μου και κάθομαι στο κρεβάτι μου .

Κλείνω τα μάτια μου για να σκεφτώ. Ακόμη δεν έχω επεξεργαστεί και αποδεχθεί αυτά που άκουσα .

Μετά από κάποια λεπτά η πόρτα του δωματίου μου ανοίγει και ο Δημήτρης μπαίνει μέσα.

Κατάλαβα ότι είναι αυτός χωρίς να ανοίξω τα μάτια μου . Πλέον είναι το μόνο άτομο που γνωρίζω τόσο καλά .

Νομίζω ήρθε η ώρα να βάλω σε εφαρμογή το δικό μου σχέδιο και να μην έχω τίποτα σαν δεδομένο...

Vote and comment♥

~♥Γωγώ♥~

Ένας φόνος στο σκοτάδιWhere stories live. Discover now