Κεφάλαιο 23

86 11 2
                                    

Ο Δημήτρης κάθεται δίπλα μου και εγώ αποφασίζω να ανοίξω τα μάτια μου .

-Τι έχεις; ,με ρωτάει .

- Εσύ τι λες; Το να ακούσω ότι θα ξανά έρθουν εδώ και να αλλάξουν όλα αυτά που νομίζαμε δεν είναι κάτι που σε σοκάρει;

Δεν απαντάει .

-Για μισό λεπτό το ήξερες;

-Κάτι υποψιαζόμουν ,αφού το υπόγειό σας έχει αρκετά  αρχαία αντικείμενα .

-Τί; Και γιατί δεν μου το  έλεγες τόσο καιρό ;

-Αφού δεν ήμουν σίγουρος .Τί να σου έλεγα ότι μάλλον και οι δικοί σου γονείς είναι αρχαιοκάπηλοι;

Μόλις ολοκληρώνει την πρότασή του γουρλώνω τα μάτια μου . Δεν μπορεί, θα ονειρεύομαι. Όλα είναι ένας εφιάλτης σωστά;

Αρχίζω και χαστουκίζω τον εαυτό μου για να ξυπνήσω .
Ο Δημήτρης μου πιάνει τα χέρια και με ακινητοποιεί.

-Σταμάτα δεν φταις εσύ , μου λέει στο αυτί και ανατριχιάζω ολόκληρη .

Τον αγκαλιάζω αυτόματα και αυτός κοκαλώνει, όμως τελικά με αγκαλιάζει και αυτός .

Μόλις κατάλαβα τι έκανα απομακρύνομαι και σκουπίζω τα βουρκωμένα μάτια μου με το πίσω μέρος του χεριού μου . Πρέπει να παραμείνω δυνατή ή τουλάχιστον να προσπαθήσω .



#15η θέση στην κατηγορία  μυστηρίου (09/05/17) .Δεν πίστευα ποτέ ότι η ιστορία αυτή θα φτάσει  εδώ που έφτασε  κι όμως χάρη σε εσάς το καταφέραμε !♥
Χίλια ευχαριστωωωω♥♥♥♥ Σας αγαπώ πολύ όλους και σας ευχαριστώ που με στηρίζεται ψηφίζοντας αυτήν την ιστορία. Πραγματικά δεν έχω λόγια !!!! ♥:-D ‼





~♥Γωγώ♥~

Ένας φόνος στο σκοτάδιOù les histoires vivent. Découvrez maintenant