Ένας φόνος στο σκοτάδι

Kεφάλαιο 9

Ο Δημήτρης είναι δίπλα μου ...νομίζω τρέμει σαν και εμένα ...

- Γεια σας! , λέω με ενθουσιασμό για να δείξω ότι δεν συμβαίνει τίποτα ...

- Εσείς είστε ο ιδιοκτήτης του σπιτιού; , συνεχίζω.

-Εμμ..ναι εγώ είμαι ....γιατί;

Ο Δημήτρης πάει να μιλήσει , αλλά εγώ τον σκουντάω κάνοντάς του νόημα να σταματήσει.

-Χαχα..εμμ χαρήκαμε που σας βλέπουμε ....., χαμογελάω ψεύτικα με ολα μου τα δοντακια .

- Οκευυ..., μας κοιτάει με ένα ύφος σαν να είμαστε ηλίθια και συνεχίζει να μιλάει.

-Και τι θέλετε 12:15 έξω από το σπίτι μου ;

-Εεε..εμείς, αρχίζει να λέει ο Δημήτρης, μα καλά τί σόι μυστικός υπάλληλος είναι αφού δεν ξέρει να διαχειρίζεται ούτε τέτοιες απλές περιστάσεις;;

-Εμείς πουλάμε μπισκοτάκια! ,                πετάγομαι σαν κλανια .Αν μπορούσα θα βαρούσα το κεφάλι μου στον τοίχο.

- Τα μεσάνυχτα;  , ρωτάει  περίεργος.

- Ναι..ναι ...βλέπετε θέλουμε να είμαστε σίγουροι ότι σχεδόν όλοι θα είναι στα σπίτια τους για να τους τα πουλήσουμε...ούτως σιάλος δεν  υπάρχει καθορισμένη ώρα για να προσφέρεις κάποια χρήματα για καλό σκοπό, έτσι; Ξέρετε αυτά τα χρήματα που θα μαζέψουμε θα πάνε σε παιδάκια ορφανά! , λέω με ένα τεράστιο χαμόγελο για να φανεί κάπως αληθινό.

Εντωμεταξύ μας κοιτά σαν εξωγήινους...σίγουρα θα σκέφτεται αν είμαστε τίποτα μεθυσμένοι ή ναρκωμανείς...

Μετά από μια μεγάλη παύση.

- Και πού είναι τα μπισκότα;

Να πάρει η ευχή!!!!

-Ναι..μισό λεπτό .. , λέει ο Δημήτρης και ψάχνει τις τσέπες της ζακέτας του. Βγάζει έξω μια συσκευασία με μπισκότα κλειστή και ολοκαίνουργια. Γουειτ γουατ;

- Πόσο κάνουν ; , ρωτάει,

- Τρία ευρώ. , απαντά ο Δημήτρης.

Ο κύριος βγάζει από την τσέπη του τρία ευρώ και μας τα δίνει.

-Ευχαριστούμε! λέω και πιάνω αγκαζε τον Δημήτρη για να φύγουμε ,περνάμε ξυστά από τον άγνωστο κύριο και μυρίζει αλκόολ....Τώρα εξηγείται το γεγονός ότι μας πίστεψε τόσο εύκολα!! Ένα βάρος φεύγει από την καρδιά μου.

Γυρνάω  και βλέπω ότι έχουμε απομακρυνθεί αρκετά από το σπίτι εκείνο.

-Φιουυ.. , λέω .

- Σιγά μωρέ πως κάνεις έτσι;

Ναι τώρα προσπαθεί να το παίξει και κουλ !

-Ναι σε είδαμε και εσένα γενναιε μυστικέ υπάλληλε !

- Ευχαριστώ ! , αα καλά είναι τελείως ψώνιο!

-Τί θα κάνουμε;Εννοώ θα τους παρακολουθήσουμε ή καλύτερα αύριο;

-Αύριο καλύτερα..αλλά θα είμαστε πιο προσεχτικοί.

-Σίγουρα...τουλάχιστον ας πάρουμε και μπισκότα για καλό και για κακό ...τί λες;

Γελάμε και οι δύο .

- Θα πάρουμε ,  απαντά κλείνοντας μου το μάτι . .

 Πια έχουμε φτάσει στο σπίτι. Μπαίνουμε μέσα κλειδώνοντας την πόρτα πίσω μας ,και σιγανά  ο καθένας πάει στο δωμάτιό του. 

Έχω αρχίσει να συμπαθώ αυτόν τον κύριο δεν νομίζω να είναι και τόσης μεγάλης ηλικίας ίσως και η ηλικία του να ήταν ένα ψέμα ...όπως και να έχει έχω αρχίσει ήδη να τον βλέπω σαν φίλο ...

Νομίζω είναι ένας από τους λίγους ανθρώπους που μου λένε ,έστω και αν αργούνε, την αλήθεια.

Ή ίσως είναι  και ο μοναδικός;

Φιλάκιαα❤

~Γωγώ❤️~