Chapter 3: New friends.
Angela's POV
Naka move on nako from what happend kahapon. But the pain will never let go. Iisipin ko nalang na pangarap kong makatungtong sa DHS kaya dapat magtiis at mag adjust ako.
Alam kong magiging maayos ang pakikitungo ng lahat sa akin pagdating ng araw na makikilala nila ako ng lubusan and Im looking forward to it.
Im just hoping that one day, they will treat me as their friend, not a stranger.
Kasalukuyan akong nakaupo sa upuan ko ngayun habang nakasaksak ang headset sa tenga ko. Masyadong maraming iniisip ang utak ko kaya gusto kong ipagpahinga muna ito through music.
Im just staring at my notebook and thinks nothing at this time. I heard the noise of my classmates their making even may nakatabon sa tenga ko. Ganun na ata talaga kalakas ang mga boses nila.
Ilang minuto ang lumipas, lumapit sa akin ang isa kong kaklase.
"Magbabayad ka ng 6 pesos o hindi?" she ask. Mukhang di ko narinig yung sinabi nya kanina kaya lumapit sya sakin. Tinanggal ko ang headset sa tenga. "Pasensya na. Di ko narinig."
She's the treasurer of our section, Viana Hyung. She is black beauty and has a long curly hair. She's beautiful than I thought dahil mas natatanaw ko ang kanyang mukha ng malapitan ngayun.
Ganyan sya ka tapang basta singilan na ng mga fees ang pag uusapan. Ibinigay ko na lang ang hinihingi nya baka magalit pa lalo. She just turn back as soon as I held the money in her hands.
Ilalagay ko na sana ang headset ko ng bumalik sya. "Wanna eat lunch with me?" teka? nabibingi bako? "Huh?" I ask. "Sabi ko, sabay tayong kumain mamaya. Okay?" ulit nya.
Nanatili akong nanahimik at di makasagot. Na shock lang siguro ako. "Well, I don't need your approval either kaya kakain ka with me mamayang lunch. Bye." she stares at me while saying it and this time bumalik na talaga sya sa upuan nya.
Totoo ba ito? May nagyayang kumain kasabay sakin? So it means, gusto nya kaya akong maging kaibigan? I hope so.
--
"Okay class, pass your this weeks Dream journal." ask Ms. Jessa. This is the last period this morning and lunch time na. I have this something feeling na parang masaya.
"Ako na magpapasa!" one girl hold my Dream journal while saying it. Magsasalita sana ako na 'wag na' kaso masyado syang mabilis at napasa na kay maam. "Thanks." I said nang makabalik sya.
She smiles at me and winks. What was that for? Parang andami yatang weird things ang nangyayari ngayung araw? And believe it, masaya ako dahil sa weird things na yun.
Ring ~
Its lunch time. Nagsilabasan kaagad ang aking mga kaklase pagtunog ng bell. As expected, lumapit sakin si Viana. "Lets go." she said. I smile as reply.
Nandito kami sa cafeteria ngayun. Ako lang mag isa sa table dahil nag order pa ng lunch si Viana. Im so happy dahil for the first time, may nakasabay akong kumain.
Bigla akong natigilan ng may dumaan na lalake sa aking harapan.
Nate.
Papunta sya sa kabilang table with his friends at nagtatawanan. Bigla nanaman tumibok ng mabilis ang aking puso.
Umiwas ako ng tingin nang napatingin sya sakin. Bakit ganito epekto ni Nate sa akin? Ini focus ko ang tingin sa cellphone para ma distract ako.
"Can we join you?" napatingin ako sa taong naupo sa harap ko. "Elen?" I said. "And Chloe." she replies. Oo dalawa silang naupo sa harap ko.
BINABASA MO ANG
Nothing is Impossible
Non-FictionNothing is Impossible. It refers to a girl who is inlove with a boy and she loved back. Time passes, they became close through text and chat. They were so happy and inlove to each other. But one day, the boy meets other girl in his school and starte...