Horses and badboys

Hoofdstuk 36

Ik ga naar school. Meteen als ik de aula binnenloop, komen Duncan en Acid me tegemoet. Wat is er nou weer?

'Tot hoe laat heb je les?' vraagt Acid. 'Tot het derde, wiskut valt namelijk uit', zeg ik. 'Cool, wil je aan met mij meegaan?' vraagt Duncan. Ik trek mijn wenkbrauwen tien centimeter omhoog, ik weet nog er eens of dat mogelijk is, maar toch. 'Nee', zeg ik en loop om de jongens heen. 'Oké, wil je dan met mij meegaan?' vraagt Acid. Ik draai me om en kijk in zijn blauwe ogen. 'Waarom zou ik?' vraag ik brutaal. 'Omdat ik dat wil', zegt Acid. 'Ronaldo mag dat zeggen, jij niet', zeg ik. Acid trekt zijn wenkbrauwen omhoog. 'Ik mag dat ook zeggen, ja?!' Hij laat zijn stem dalen. Dreigend kijkt hij me aan. Een rilling kruipt langs mijn rug. 'Dan ga ik helemaal niet mee', zeg ik, draai me om en loop de aula in. Ik ga naar Sam en Alex toe, ik ga zitten en kijk naar de opening van de aula. Daar zie ik Acid binnenlopen met een chagrijnig gezicht. Lekker voor je.

De bel gaat en de aula loopt leeg. Ik loop als één van de laatste de aula uit met Alex en Sam aan beiden zijden. We lopen naar de derde verdieping. Hijgend gaan we op zoek naar het aardrijkskunde lokaal. We laten ons op onze stoelen zakken. Ik zit deze keer alleen voor Alex en Sam, waar ik best de pest aan heb.

De crew komt weer binnen. Ik hoor een zachte 'ooh' door de klas gaan als Duncan als laatste binnenkomt. Hij heeft schrammen op zijn gezicht en een blauw oog. Met een zakdoek probeert hij zijn bloedende neus te stelpen.

Ronaldo zakt zoals gewoonlijk naast me neer. Jack en Justin voor ons en Acid en Simon daarvoor. Duncan gaat op zijn eentje voor een aantal sletjes zitten. Het schijnt dat hij de groep is uitgeschopt. Hij werpt een dodelijke blik de klas in waardoor de meeste mensen wegkijken. Ik ook, want ik wil niet de indruk wekken alsof ik hem wil fixen.

'Wat is er met Duncan gebeurd?' vraag ik aan Ronaldo waardoor alle hoofden van de klas mijn kant op draaien. Ik geef hen een niet al te vriendelijke blik en ze kijken weg. 'Duncan is uit de groep gezet', zegt Ronaldo droog. 'O', zeg ik. Ronaldo leunt op zijn rechterhand op tafel en kijkt de klas in. Ik draai me half om en kijk naar Sam en Alex. We praten over van alles en nog wat. Dan krijg ik een ingeving. 'Ronaldo', zeg ik. 'Ja', zegt Ronaldo zonder zich om te draaien. 'Ik wil je na schooltijd spreken', zeg ik. 'Waarom?' vraagt Ronaldo en draait zich om. 'Omdat ik dat wil', zeg ik. 'Oké, hoeveelste ben je uit?' vraagt hij. 'Derde'. Hij gaat zijn handen door zijn haar en lacht zacht. 'Best, ik zie je bij mijn auto', zegt hij. 'Welke?' vraag ik en grinnik. 'Ferrari', zegt Ronaldo. 'Oké'. Ik kijk voor me en zie dat Jack en Justin me aan zitten te kijken. 'Kijk eens voor je', zeg ik geïrriteerd. 'Date', zegt Jack en wiebelt met zijn wenkbrauwen. Ik kan een sarcastische lach op mijn gezicht plakken. 'Kimpiepaarntnie', zeg ik en haal de lach van mijn gezicht af. Jack en Justin kijken en aan alsof ik gek ben geworden. 'What the fack', zegt Justin en kijkt weer voor zich. Ik lach in mezelf. Ik hou van dat woord.

Ik prop mijn boeken in mijn kluis en haal mijn jas eruit. Ik gooi die op de grond terwijl ik met mijn hand mijn boeken tegenhoud. Met mijn rechterhand pak ik mijn sleutel vast die in het kluisje zit. Dan haal ik vliegensvlug mijn linkerhand eruit en klap het kluisje dicht. Gelukt. Ik trek mijn jas aan, pak mijn tas op en loop naar Ronaldo's Ferrari. Hij leunt er arrogant tegenaan. Hij kijkt op van zijn mobiel. 'Hey', zegt hij ongeïnteresseerd. 'Hoi. Ik wilde het even hebben over de date', zeg ik. 'Oké', zegt Ronaldo. 'Jij nam mij mee naar het strand, mag ik jou dan ergens naartoe nemen?' vraag ik hem. 'Lijkt me leuk', zegt Ronaldo nog steeds ongeïnteresseerd. 'Yes', zeg ik blij. 'Waar wil je naartoe?' vraag ik. 'Dat mag jij bepalen', zegt Ronaldo. 'Dus als ik naar een..' 'Ja, dag mag jij bepalen', zegt hij geïrriteerd. 'Later', zeg ik en ik loop grinnikend naar mijn auto. Dit wordt de date van mijn leven. Ik weet al wat ik ga doen.

Om twee uur 's middags, thuis

Ik loop naar de bank toe en plof erop. De huistelefoon vliegt bijna uit mijn hand. Hij vliegt omhoog maar ik kan hem nog net opvangen. Ik pak het adressenboekje van de kleine salontafel af en zoek het nummer van de manege die hier twintig kilometer uit de buurt ligt. De manege verhuurt paarden waarop je kan rijden in de natuur. Dat ga ik dus met Ronaldo doen. Eigenlijk mis ik Space. Ik wil haar rijden en verzorgen. Ik wil haar knuffelen.
Ik bel naar de manege en hoort dat over een week op zaterdag er een plekje vrij is. Ik ben blij.

Ik ben benieuwd hoe Ronaldo gaat reageren over het feit dat we gaan paardrijden.

Sharon en Ronaldo gaan paardrijden! Dat word leuk. Waarom is Duncan in elkaar geslagen? Gaat hij nog meer streken uithalen bij onze Sharon?

HEEL ERG BEDANKT VOOR DE 800 READS :0

Misschien gaat dit boek wel de 1K halen....

Ik verwacht het niet, maar ik ben al superblij met dit, dat het zo goed gelezen wordt.

Dank jullie wel!! *eet taart*

938 woorden