Ben Asel, kavonozlarca bal yiyebilecek kadar küçük, sevdiği adamın gözlerini üzerinde taşıyabilecek kadar büyümüş küçük kız çocuğuyum.
Benim masalıma hiç son yazmadılar.Sonunu bekleyerek okuyacağım bir hikayem olmadı mesela.Benim günahım aşkımdı, ya da aşkım günahım.Bir daha onun için ağlayamayacak kadar yorgun ve yıllardır baktığım o bal gözlere bakamayacak kadar çaresizim.
Tamda ağlamıyorum derken atıyorum gözyaşlarımla ıslanmış kağıdımı.Kulağımda çınlıyor cümleler 'Seni seviyorum balım,Seni seviyorum balım...'
Her zaman olduğu gibi yine kaçıyorum sessiz çığlıklarını fısıldayan kalbimden.
Acıyla aşk arasındaki o ince çizgiydi benim için.Ona bir daha dokunamayacak kadar acıyordu içim ama o bal gözlerinin başkasına değmesine tahammül edemeyecek kadar da aşıktım.
Diyorum ve vazgeçiyorum bir kağıttan daha.
2 yıl önce bugün açıyorum acı başlıklı kitabımı ve okuyorum sonu yazılmamış aşklara.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
VEDALAR ÖLÜLERE YAKIŞIR
Novela JuvenilAcı, iki yılı üç harfe sığdırdığım o an.Bana bıraktıklarını anlatabildiğim tek kelime.Belki de Mehmet Erdem'in dediği gibi "Şimdi tutmuş diyorlar ki ne istiyorsun hayattan?"Korku dolu acılarım var benim,mutlu hayal kırıklıklarım, düşemeyen göz yaşl...
