Yine kavga ediyorlar. Annem ve babam hep kavga ediyor. Kendimi odama kilitledim. Artık bunları duymak istemiyorum. Sakinleşmek için kulaklıklarımı taktım ve müzik açtım. Three Days Grace - Pain. Kendimi müziğe bıraktım, uyumuşum. Gözlerimi açtığımda sabah olmuştu. Birşeyler yemek ve okula hazırlanmak için yataktan kalktım, salona girdiğimde her yer darmadağınıktı. Annem ve babam işe gitmişti fakat kardeşim hâlâ uyuyordu. Birşeyler atıştırdıktan sonra aynanın karşısına geçtim. İnsanlar tarafından dışlansam da çok çirkin olduğumu düşünmüyorum. üniformamı giydim ve kulaklıklarımı takıp evden çıktım. Harika! berbat bir gün daha başladı. Servise adımımı attığım anda bana nefret dolu gözlerle bakmaya başladılar. Bu beni öldürüyor nasıl da anlamıyorlar? Kimsenin sataşmaması için dua ederken içtiğim sakinleştirici yüzünden yeniden uykuya daldım. Okulun bahçesine girdiğimde Betty ve Dora beni bekliyorlardı.
Dora: Günaydın Amanda
Ben: Sana da günaydın
Betty: Bugün sunum yapma sırası sende. Biliyordun değil mi?
Ben: N-ne bende mi? Tamamen aklından çıkmış.
Dora: Bravo sana! Artık açıklamayı sen yaparsın.
Ben: Of tamam bakarım çaresine.
Okulda sadece iki arkadaşım var, fakat onlarla da yeterince yakın olamam. İkizime ihanet ediyor gibi hissederim ben. Evet bir ikizim var. Biz öz ikiz değiliz, sadece 2 senedir tanışıyoruz ve internetten konuşabiliyoruz. Çünkü o Berlin'de değil. Münih'te. Ona çok bağlıyım, hayallerimizi birlikte gerçekleştireceğiz.
Hayalim...
Hemen şuan bu dünyayı terketmeme sebebim.
Onu ilk gördüğümde daha küçücüktüm, 10 yaşındaydım, masumdum,saftım. Gözlerine bakıyordum en çok, bazen bal rengi bazen kahverengi olan gözlerine. Almanya'da olsam da onu hiç karşımda göremedim. Hep televizyondan gördüm. Ayağıma kadar gelen fırsatları ailem yüzünden kaçırdım. Ve bir de sevgilisi var.
Onları her gördüğümde kalbim parçalanıyor
MERHABA EĞER BİR-İKİ OKUYUCUM BİLE ÇIKARSA DEVAM EDİCEĞİM
