Marrying a Mafia Boss (Book1)

Chapter 8

*****

Sofia

Nasa terrace lang ako nagpapahangin.  Inexcuse muna ako ni Alex sa school kasi kailangan pa daw magpahinga at gamutin ang mga sugat ko for two days. Kahit di naman kailangan eh.

Napatigil ako sa pag iisip dahil sa katok nanggagaling sa labas ng kwarto ko.

'Come in'

There I saw Alex na may dalang meal 'Breakfast in bed?' He said.

Umiling ako'I think breakfast in terrace' He smile slidely.

'It fits on you'

Napakunot noo niya sa sinabi ko.  'The what?' He ask habang inaayos niya sa maliit na mesa dito sa terrace yung dala niya. 'That smile' He smirked.  'I didn't smile'

'You just say so' Kibit balikat kong sagot.

Denial, obvious naman na ngumiti siya.  Ts!

'Here' Nagulat ako ng isubo niya to sa akin.  'Nabugbog lang ako Alex.  Di ako napilayan.  I can still use my both hand'

Binaba niha yung spoon at tumingin siya sa mga mata ko. 'Fiancé, let me take care of you'

'But not that sweet'

Nakita ko ulit siya na parang pinipigilan niyang ngumiti.

'Im your fiancé, why not'

'Whatever'

Sinubuan niya na ako. He have a perfect face. Matangos ang ilong, yung mga pipik mata niya mahahaba, his dark brown eyes, his kissable lips. Omy did i just compliment him ? Unbelievable Sofia. Napailing nalang ako.

'Ehem. Done mesmerize my face?'

'Im not!' Defensive kong sagot.

Bigla siyang tumawa. Napatulala naman ako sa tawa niya. Ang masculine kasi bagay na bagay sa kanya. Nakakainlove yung tawa niya 'Why so defensive Angelique?' Natatawa niyang tanong. He snap infront of my face kaya bumalik ako sa katinuan ng pag iisip ko.

'See you know how to laugh, don't tell me you will denied it also?'

He smile. A real smile 'Swerte mo dahil ikaw lang ang nakakarinig ng tawa at sayo ko lang din pinapakita yung nakakainlove kong ngiti'

I smirk 'May pagkamahangin ka rin pala'

Di niya pinansin yung sinabi ko. Kinuha niya yung gamot ko at inabot ito sa akin 'Here, drink it'

Tumango ako at ininom ko ang gamot. Pinatayo niya ako at inalalayan niya ako papunta sa higaan ko. 'Take a rest' Humiga na ako. 'Thank you'

'Basta para sayo. Can i have a favor?' He ask. Habang inaayos yung kumot ko. Tinaasan ko lang siya ng kilay 'Yung ganyan. Hindi masungit, pwedeng kausapin ng maayos'

'I cant promise you'

'Kahit para sa akin lang. Tutal ako naman ang makakasama pang habang buhay'