Hayatın altında ezilen yaşanmamışlığa sitem,
Çürük kokan gri sokakların,
Ardına saklandığımız kuruntu dağlarının,
Karlar altında imdat çığlıklarına matem!
Kar ile karışık kasvet,
Yarınsız günleri kabullenmek tek maharet,
Kar altında ezilen yapraklar gibiyim
Şaşarım, bana bakıp etmeyene hayret!
Her sabah doğan güneş,
Hayallerimi andırır bana yitip giden.
Kükreyerek gelen bu ulu kış,
Değil midir zaten bir yok oluş?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Aforoz
Poetryİnsan olmaya ramak kala, toplumsal angaryalar arasında varlık mücadelesi meşrudur.
