Üzerindeyim yıldan yıla karışacağım toprağın,
Her gün ölüyorum; yıllarım toplu mezar.
Yanı başımda yanılgılarımdan bir yığın,
Ahvalim çengel çiçeklerinde yazar.
Hayat alabildiğine göz yumma sanatı,
Bugün de lime lime zaman!
Sevemedim bu ihtişamlı saltanatı,
Lügatımdan eksilmiyor sürçülisan!
Altında ezildiğim hayatın,
Sırtımdaki küfede ne işi var?
Söyleyin mimiksiz bir suratın,
Nefes almaya neden ihtiyacı var?
Yanımda yürüyen ketum bir karartı,
Gözlerim kızıl ve ağzımda duman.
Parmaklarımda tanıdık bir sarartı,
Huzura ulaşacağım onunla kavuştuğum an.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Aforoz
Poesíaİnsan olmaya ramak kala, toplumsal angaryalar arasında varlık mücadelesi meşrudur.
