Düşman olduğum gözler,
toprağa meftun.
kaybettiğim kendime doğru,
bakmaktan yorgun.
nefes almak,
Tebdili kıyafet mümkün.
ayaklar altında çıplak,
toprak hep üzgün.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Aforoz
Poesiaİnsan olmaya ramak kala, toplumsal angaryalar arasında varlık mücadelesi meşrudur.
