Adopted By Boys

Chapter 22B

Madelyn

Hayes maakt ons lachend wakker en loopt dan de kamer uit. Dan kijk ik naar de deur en zie daar nog meer mensen staan. Cameron, Nash, Brandon en Ashton. Waarom staat Hunter er dan niet? Ik werp een blik naast me en begrijp dan waarom hij daar niet staan. Hij ligt naast me en heeft me als een soort teddybeer vast. Best wel lief eigenlijk! Ik druk een kusje op zijn neus en even later kijk ik recht in een paar groene ogen. Ik krijg een kus op mijn neus voordat Hunter de kamer uit sprint. Ik spring snel op en ren achter hem aan. Eenmaal beneden kijkt iedereen ons aan. Hunter staat stil, maar ik let niet op en ren tegen hem aan. Ik trek hem mee in mijn val en hij valt op me. "Olifant, ga van me af! Je bent te zwaar..." Hunter kijkt me aan met een zielige blik en staat dan op. Ik steek mijn hand omhoog en Hunter wil me omhoog trekken. Jammer voor hem heb ik iets anders in mijn gedachten. Zo hard als ik kan, trek ik hem naar beneden. Wel naast me anders heb ik een probleem. Nu ben ik degene die opstaat en wegloopt. Hunter laat ik lekker op de grond liggen. Pech voor hem!

"Mad, kom eens terug!" Ik draai me om en loop weer terug de kamer in. "Wat is er Calum?" Hij zucht. "Wij gaan weer op tour en MagCon ook..." Dat waren de woorden die mijn hart braken. Ik sprint de trap op en ren naar mijn kamer. Ze gaan weer op tour en Hunter ook. Net zoals de rest van de jongens. Waarschijnlijk Niall, Liam, Harry en Louis niet en zit ik daarmee opgescheept. Wat een kutleven heb ik ook! De deur gaat langzaam open en ik zie Niall staan. Hij kijkt me twijfelend aan en sluit dan de deur. Ik sta op en open mijn armen. Hij knikt en geeft me een knuffel. "Het spijt me dat je broer en vrienden op tour gaan!" Ik schud mijn hoofd. "Het is niet jou schuld, je hoeft je niet schuldig te voelen. Ik vind het gewoon jammer dat ik ze moet missen voor weet ik veel hoe lang!" Niall laat me los en kijkt me aan. "Zullen we teruggaan? Ik weet nog dat ze heel verdrietig keken toen jij de trap op rende." Ik knik en samen lopen we weer naar beneden. "Sorry Calum, ik moet eigenlijk heel blij voor je zijn! Mijn broer gaat voor de zoveelste keer op tour met zijn beste vrienden en wat doe ik? Reageer als een bitch. Ik ben trots op jullie, dat jullie alweer op tour gaan en voor weet ik veel hoeveel maanden ik jullie moet missen! Maar hey, dan hoef ik gelukkig mijn broer en zijn vervelende vrienden niet te zien!" Dat laastste zeg ik met sarcasme en Calum begint te lachen. "Jij lijkt echt op Calum!" Ik kijk Niall raar aan. "Iewll neeeeee!!! Help ik ben besmet met het Calum virus, maar hey hij heeft ook het fantastische Madelyn's coolheidvirus! Maar helaas heeft het coolheidvirus voor hem niet gewerkt, ik bedoel hij ziet er nog steeds niet uit!!" "En dit noemt zich mijn zusje!" zucht Calum. "Hey wees blij, ik heb ergere dagen dan vandaag!" Mijn lieve stemmetje komt omhoog en ik kijk als een 6-jarig meisje.

Ik loop naar Hunter en ga op zijn schoot zitten, ja wat? Er is geen andere plek meer... Oke, is er eigenlijk nog wel, maar ik ben te lui om daar te gaan zitten. "Maar wanneer gaan jullie?" Calum slikt. "We gaan morgen..." Ik knik en kijk naar mijn handen die interessant zijn geworden. "Ow, oke!" Hunter knuffelt me stevig en geeft me een kus op mijn haar.

~*~

Hey, uh lang geleden vind ik! In ieder geval dat ik een hoofdstuk heb geplaatst. Maar ik ben er weer! En ieder FIJNE VAKANTIE!!!! Wooohoooo.... Niemand doet mee? Oke, jammer, nee grapje.. Maar ja waar gaan jullie naartoe op vakantie? Ik blijf lekker thuis, maar ik ga nog wel op kamp! Nou, laat het even weten in de reacties en laat dan ook even weten wat je van het boek vind! Vergeet niet te stemmen en dan zeg ik........

Doei....