Adopted By Boys

Chapter 23

Madelyn

De bus rijd de hoek om. Weg zijn ze! Voor hoe lang? Een half jaar ofzo! Calum geeft me nog een kus op mijn haar. "Pas goed op jezelf zussie!" Ik knik. "Jij ook, Cal! Maak veel plezier en maak vooral fans blij!" Hij knikt. "Let goed op de jongens, ze kunnen nogal druk zijn! En maak plezier met Abby! Ze verdient het!" Ik knik. "CALUM!! We moeten gaan!" klinkt er vanuit de bus. "Ja ik kom eraan!" Hij loopt de bus in en komt even later met Ashton, Luke en Michael voor de laatste keer naar mij toe. Ik word in een groepsknuffel gedrukt en geef ze dan allemaal apart nog een knuffel. Ze lopen de bus in en dan rijd hij weg. Ze staan allemaal bij het raam te zwaaien. Ik zwaai terug en dan verdwijnen hun ook om de hoek. Ik laat me op de stoep zakken en laat een paar tranen vallen. Even later voel ik een arm die me tegen die persoon aantrekt. Ik kijk omhoog en zie dat het Niall is. "Thanks!" "No problem, ik weet waar je doorheen gaat!" Ik kijk hem verbaast aan. "Altijd als wij op tour gaan, moet ik mijn familie ook missen. Je bent kapot, maar de fans hielpen bij mij altijd. Ze maakte me weer vrolijk en zo dacht ik minder aan ze. Ik dacht nog wel aan ze, maar dan met een lach en niet met tranen." Ik knik. "Thanks Niall!" "No problem." Hij staat op en trekt mij ook omhoog. Samen lopen we naar binnen.

"Abby, zullen we gaan shoppen?" Ik loop de woonkamer binnen waar de rest zit. Ze knikt en pakt snel wat geld. We lopen rustig naar het winkelcebtrum 5 minuten verderop. Ineens word het zwart voor mijn ogen en voel ik niks meer...

~*~

What happend? Jaa, nu moet je wachten tot het volgende deel... Dat duurt nog wel een tijdje. Bereid je voor op een plottwist. Laat in de reacties achter wat je denkt dat het is en degene die het als eerste raad, word gepromoot. xTalidagymnastx jij mag niet raden, je weet al waarom.

Ciaoo....