Dipsiz Karanlık

Dipsiz Karanlık - 9. Bölüm

FATMABet10
kuzumuz bu bölüm sana ithafen ❤️

Alya'dan

Nefesimi kontrol etmekte güçlük çekiyordum ve bir an önce bu evden gitmem lazımdı. Bu dehlizden kurtulmalıydım ya da biri beni çekip almalıydı. Ben gidebilecek gücü kendimde bulamıyordum. Dakikalar içinde öyle bir bilinmezlikle cebelleştim ki...

"Şimdi ne yapacağım ben?"

"Uzak duracaksın güzelim!"

~

Helin'den

"Yankı..."

Bu ömrüm boyunca yaptığım en tuhaf telefon konuşması olmalıydı. Yankı ise gördüğüm en tuhaf adam.
Tuhaf.. ama güzel.

"Helin konum atsam gelebilir misin? Sana anlatmam gereken bir şey var."

"Tamam, hazırlanıyorum şimdi."

~

Alya'dan

Bir fırtınanın içinde olduğumuz gerçeğiyle yüzleşmiştim artık.
Şimdi aklımdaki binlerce soruyla savaşıyordum, gardımın düşmesine az kalmıştı.

Kimdi bu adamlar, Berru'yla ne ilgileri vardı, bu fırtının içinde kimlerin canı yanacaktı... Sağ çıkmamızın bir yolu yok muydu?

"Hırçınlığından eser kalmadı, bir şey sormayacak mısın?"

Gerçekten cevaplayacak mıydı, ya da verdiği cevaplar beni tatmin edebilir miydi... Bilmiyordum.

"Tamamdır, demek uslu kız olacağız"

Cevap vermemekte ısrarcıydım, daha ne düşüneceğime bile karar veremeden bir şeyler diyemezdim. Ve ben, Alya Sönmez korkuyordum.

Bir anda hissettiğim bedeni beni duvara yasladı. Dudakları dudağımın hizzasındaydı, o dudaklardan dökülecek her bir kelime kanımın akışını değiştirebilirdi. Bunu bilmek bile ürperticiydi.

Deli gibi korkuyordum ama onu daha fazla mutlu edemezdim. Bir an önce kendime gelmeliydim. Güçlükle de olsa ellerimi, ellerinden kurtardım. Ama hala duvar ve Aras arasındaydım.

"Gizemli adamı oynuyoruz demek? Davanın ne olduğu bilmiyorum, ama her ne çeviriyorsan sonunda sen üzüleceksin. Sen ve o adi adam. İkinizinde hayatını mahvedeceğim! "

Kahkaha atmaya başladı, yarım saat öncesine kadar garip bir şekilde ilgimi çeken bu adam, şimdi içimde nefretten ve mide bulantısından başka bir his uyandırmıyordu.

"Arkadaşım! O benim arkadaşım falan değil güzelim, sanada boyundan büyük laflar etmemeni tavsiye ediyorum. Sonra canın çok yanar, üzülürüm."

Kalçamda hissettiğim elleri, ve saçlarımda hissettiğim burnu korkumu gizlememe engel oluyordu. Avuçlarıyla yaptığı baskı, bardağı taşıran son damlaydı.