Yaş 15

Yeni Bir Başlangıç

Dediğim gibi Nuriye'den de ayrıldı. Nuriye geldi benden özür diledi işte yanlış yapmışta beni dinlemeliymişte. Birçok saçmalık. Evet biz 8.sınıftaydık. SBS! Bizi birdaha belki hiç görüştürmeyecek SBS. O farklı puan aldı ben farklı puan. Tercih günü gelmişti. Onun için eski okuluma gitmem gerekiyordu. Annem ile eski okula gittik ve müdür yardımcısının  kapısını açtığım anda Baki'yi ve babasını karşımda gördüm. İkiside döndü baktı ve geri çevirdiler kafalarını. Babası bizim eskiden çıktığımızı öğrenmiş ki bana hiç yüz vermiyordu. Hiç konuşmuyordu. Peki  Baki? O da bakmıyodu. Ama ben onu yaklaşık 1 aydır görmüyordum. Gözüm hep ondaydı. Ya bir çevir kafanıda bak bana. Offf çok özlemişim. Tercihleri yapıyolardı. Babası ''M.S.R. İmam Hatip Lisesi'' dedi. NE? Gidemez ki. O oraya gidemez ki. Yani beni bırakıp nereye? Off sen kimsin de seni bırakcak mal? Evet gidiyor. Artık göremiycem. Özlüycem. Ya da unutcam onu. Zaten ben bunu duyunca ne yapacağımı bilemeyip Konya'ya ablamın yanına gittim. Ablam,herşeyimi bilir. Baki'yi anlattım ona. Onu ne kadar çok sevdiğimi.O ise sadece geçici bir heves olduğunu anlatmaya çalıştı bana. Doğru muydu acaba? Heves miydi? Bilmiyorum. Bunu zaman gösterirdi. Evet Konya'daydım. Ve yavaş yavaş Baki'yi unutuyodum. Çünkü onun beni sevmediğine o kadar çok inanmıştım ki. Bir sürü arkadaşım vardı. Hep onlarlaydım. Onların sevgilileri ile uğraşırdık hep. Yine arkadaşlarımla sosyal paylaşım sitesinde gezinirken 1 mesaj. Kimden olduğunu çok iyi biliyosunuz. BAKİ. ''Son fotomu beğenir misin?'' hayır olamaz unutmamışım kahretsin. Yine ellerim titriyor. Kalbim yerinden çıkcakmış gibi atıyordu. Bende ''Tabi ki sende beğen benimkileri'' dedim. Fotoğrafına bakarken beğenmeyi unutmuşum. Rezil oldum. O benimkini beğenmiş ben onunkini beğenmedim. Yeniden mesaj atmış'' Beğenmedin galiba'' . Hemen gittim begendim artık. Hemen ardına bir mesaj daha

- EE naber?

- İi sen?

- Bende ii.

-Hımm ii bakalım.

Yine başlıyorduk.Seni seviyorum demeye.Tabi bende yazdım seni seviyorum diye. Ortalıkta hiçbir teklif yok ve biz sevgili olduk. Tamam susun çok salağım biliyorum. Her geri döndüğünde onu yeniden kabul ediyorum. Ama ben buna salaklık değil aşk diyordum kısaca. Ben Konya'da o Karapınar'da konuşuyorduk öyle.Ama içimde bi sıkıntı vardı. Sanki bana yaşattıklarını ona yaşatmam gerekmiş gibi geliyordu. Evet 1 hafta dolduğunda ben ayrılmıştım. Bu sefer ben ayrılmıştım. Onun da benim çektiklerimi çekmesi gerekiyordu. Ama olanlara bakılırsa hiçte üzülmedi hayvan. Offf yine ben üzüldüm. Karapınar'a gelmiştim. Eve adımımı attığım anda bir telaş vardı herkeste. Ağabeyimler taşınıyordular. Artık biz çoğu zaman onların evde oluruz. Kimse beni bulamaz ki orda. Evet gerçekten de bulamadı. Arkadaşım vardı Zeliş. Baki ona ''Zeynep dışarı çıksın son kez onu göreyim'' demiş. Hatta saati bile belliydi. Saat 15.00-15.30 gibi. Zeliş benim evime gelmiş beni bulamamış. Ben bu kadar şansız bir kişiyim işte. Beni buldukların da saat 17.00'dı. Baki yeni bir durum paylaşmış.''BU FİLM BURDA KOPAR.'' Benim onu görmek istemediğimi sanıyor. Ama... Ama...