Yaş 15

Geri Dönüş

Beklentiler başlamıştı. Ya mesaj atmazsa. Öyle de oldu. Yarım saat bekledim. Açık olduğu halde mesaj atmamıştı. Durun bi dakika. :D Ben eski hesabına mesaj aymışım. Tabi yazmaz. Gittim diğer hesabınada mesaj attım. Aynı mesajı. Hemen geri mesaj attı bana. Olamaz. Yine ellerim titriyor. Zeyneb kes şunu yapmayı. Ben yapmıyorum. Hayır sen yapıyosun. Offf tamam ben yapıyom ama istek dışı hareket onunla konuşurken hep böyle oluyor.

Birbirimizden özür dilemiştik. Konuşuyoduk. Güzel gidiyordu. Cumayı Cumartesiye bağlayan geceydi. Benim yarın erken kalkmam gerek ama olsun konuşcam. Konuşurken geç yazıyodu. Bende konuşmak istemedim gülücük işareti ile son buldurdum konuşmayı. Saat 01.00 olduğunda yatıyodum. Aklıma Baki geldi. Yine açıktı- sanki hiç kapattı - . Konuşmak için ''İyi geceler'' dedim. O ''Bu saatte mi yatıyon'' dedi. Bende '' Evet yarın erken kalkmam gerek'' dedim ve yattım. Çok mutluydum. Öğlene doğru Nermin ve benim fotoğrafımı paylaşmıştım. Hemen bi yorum attı. Bize bir iltifatlar. Ay çok tatlısınız. Aranıza beni de alın. Felan fırt. Tabi bu cümlelerin sonunda ''kardeşim'' var. Bi ara Baki'inin arkadaş listesine bakıyım dedim. O da ne? Muhammed ile arkadaşlar. Hemen mesaj attım Baki'ye. O kişi sana bişey derse sakın konuşma felan diye. Hemen neden dedi. Bende boşver konuşma dedim. Tamam dedi. Yine sordu o kim diye. Bende eski sevgilim dedim. Hemen bi tripler bi tripler. Aa o zaman bişey diyemem sevgilinse dedi. Ya eski sevgilim diyom. Aynı şey diyo. He ya dedim. Okuldan geldiğimde aşkın mesaj atmadı dedi. Sinir oldum. Ne aşkı be eski sevgilim diyorum dedim. O da aynı şey dedi. Ha bu arada Ayşe ile Baki ikilisi ayrılmış. Sevineyim mi üzüleyim mi bilemedim. Aslında Ayşe'ye çok üzüldüm onu kendi yerime koyunca. Her neyse. Bende o zaman Ayşe'de senin aşkın dedim. O da yoooo dedi. Konuşmaya devam ediyorduk. Hep eski sevgililer hakkında felan. Bu böyle konuşurken pat diye teklisi etti. Bende pat diye kabul ettim. Evet ona aşığım. Herkes '' Sen akıllanmazsın kızım'' diyodu. Off. Neyse sevgili olduk. Çok güzel. Ama bir sorun var. Benim için bir sorun. Neden böyle yaptı Baki? Neden o kadar kişi ile sevgili oldu? Neden beni bu kadar üzdü ve ağlattı? Hepsinin bir açıklaması varmış.Anlatayım size.''Biz ilk sevgili olduğumuzda bunu bi özel numara aramış. İşte Zeynebten ayrıl onu seviyosan ayrıl onun başına kötü bişeyler gelmesini istemiyosan ayrıl'' Bu da onun için korkmuş ve benden ayrılmış. İlk bende inanmamıştım. Hatta yalanında bu kadarı demiştim. Etrafımda ki herkes oha yalana bak diyolardı. Ama ben inanmak istiyorum. Öyle de oldu. Ne yaptı ne etti beni kendine inandırdı. Seviyordum. İnanmak zorundaydım. Ben hep Baki'inin özlemi ile yaşadım. Hep kendimi o mutluysa bende mutluyum diye avuttum. Hatta bir gün Ayşe ile Baki'inin hayallerini kurdum. Yüzünü hiç görmediğim Ayşe'nin ve Baki'inin evlendiklerini hayal ettim. Çok mutlu oluyolardı. Hatta bi tane kızları oluyordu. Ben iki gün üst üste asla mutlu olmam olamam. Herşeyi kendime sorun ederim. Ağlarım. Sessizce. Kimse görmeden duymadan. Herkese gülen birisiyim. Ama kimse benim içimden neler geçtiğini bilemez. Evet artık Baki ile beraberdik. Onlar Konya'da ben Karapınar'da. Mutluydum heralde. Seviyoruz birbirimizi. Ya da ben öyle sanarak kendimi avutuyorum.