" en sevdiğin şey ne?" diye sordu.
Yıldızlara diktim gözümü.
" bir odanın kapısını kapatıp, koltuğa kıvrılmak." dedim.
" neden?"
" insanlar bu kadar kötüyken, yalnızlık dinginleştiriyor beni." dedim. " gerçekleri fısıldıyor."
" gerçeklik yalnızlıkta ne gezer."
" insan yalnızken hep keşkelerini ve yapmadıklarını düşünür. Bence gerçek, insanın yapamadıklarıdır." dedim." gecenin karanlığını hafifletmeye çalışan küçük yıldızlar. Yalncıdır onların hepsi. Sadece gözümüzü boyar, karanlığı unutmamızı isterler. Kibirliler. Belki karanlık, beyaz kadar göz alıcı değil. Ama beyazda, karanlık kadar gerçek değil."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yalnızlık
PoesiaBazen insanın anlatacak çok şeyi vardır içinde, ama anlatacak kimsesi yoktur. çevremde yok, içimdekileri anlatabaileceğim biri. Bana arkadaş, yalnızlığıma sırdaş olur musun?
