The Hunteress

•5•

Even later sta ik aan te bellen aan Ambers deur. Vrolijk doet zij de deur open. 'Kom binnen!' Zegt de met een grijns. Al lachend kom ik binnen. 'Waar zijn je ouders?' Vraagt ik. 'Die zijn gaan eten. Zo hebben wij het huis voor ons alleen.' Haha typisch Amber. Al lachend trekt ze me mee naar de keuken, waar al een groot pak chips klaarstaat. 'Kom we gaan boven een film kijken.' Zegt ze vrolijk.' Ik heb nog een leuke gevonden.' Al giechelend wandelen we de trap op naar haar kamer, waar we met z'n tweeën op haar bed gaan zitten. Met de zak chips tussen ons in. Als de zak chips op is, komt er ineens een vraag in me op. 'Amber?' Vraagt ik. Ze kijkt me vragend aan. 'Je moest me toch nog iets laten zien?' Direct verdwijnt de lach op haar gezicht. 'Ja' zegt ze 'Ik weer wie die jongen is die je hebt gezien in het bos ... En ik wil je ook naar hem toebrengen als je dat wil.' Daar moet ik even over nadenken. Wil ik hem wel zien? Tuurlijk. Ik wil wel eens weten wat hij mij wou vertellen. Langzaam knik ik. 'Oké' zegt ze. 'Dan moet je me wel vertrouwen.' 'Ik vertrouw je toch?' Vraagt ik. 'Oké' zegt ze.' Doe precies wat ik zeg.' Ik knik ' neem mijn handen vast en doe je ogen toe.' Ik twijfel. Waarom wilt ze dat ik haar handen vastneem? Om die jongen te zien moeten we toch gewoon naar buiten? Toch doe ik het. Ik neem haar handen vast en doe mijn ogen toe. Door mijn gesloten oogleden heen zie ik een wit licht. Ik schrik en wil mijn handen uit Ambers handen trekken maar dat gaat niet. Ze zitten vast! Het enige wat ik kan doen is mijn ogen toe houden en wachten tot Amber zegt dat ik ze weer open mag doen. Mijn lichaam begint te tintelen en ik voel mijn voeten loskomen van de grond. Er vormt zich een knoop van angst in mijn maag. Het licht wordt feller. Na een tijdje dooft het licht en voel ik mijn voeten weer op de grond belanden. Alleen ... Die is niet het zachte tapijt van Ambers kamer. Angstig knijp ik in Ambers hand. Lachend zegt ze 'Doe je ogen maar open angsthaasje' voorzichtig doe ik mijn ogen open. Ergens verwacht ik dat we nog altijd in de kamer van Amber staan. Dat blijkt niet zo te zijn.
Heey lezers,
Hier weer een hoofdstukje! Ik hoop dat jullie mijn boek leuk vinden! Stem en reageer gerust.
Xxx Fiepien