The Hunteress

•13•

'Toen we, lag geleden oorlog moesten voeren tegen je oom, waren we bijna helemaal uitgeroeid. dus we besloten om onszelf in slaap te  toveren. Maar er moest een van ons wakker blijven, zodat diegene de orde toch nog een beetje kon bewaren. Eerst zou ik dat worden, maar doordat ik alleen de spreuk kon uitspreken, moest ik mee in slaap. Dus ik koos jou uit,  de dapperste van mijn kinderen." Was ik echt de dapperste van zijn kinderen? Of zei hij dat tegen iedereen? "Dus" vervolgde hij " jij bleef achter en wij vielen een voor een in slaap. We zouden na een tijdje vanzelf wakker worden, afhankelijk van hoeveel energie we hadden opgebruikt. De eerste die wakker werd, Hypnos, merkte echter dat er niemand meer was en dat Olympus dus helemaal verlaten was. Tot nu toe weten we nog altijd niet waarom je herboren bent op aarde" Ik heb even tijd nodig om dat te verwerken. Ik weet niets meer van Olympus. 'Kan ik mijn geheugen terug krijgen?' Vraag ik. 'Ik denk dat je geheugen wel terug zal komen als het nodig is' antwoord Zeus. Na nog een paar vragen en antwoorden, besluiten we om naar de eetzaal te gaan. Ik had honger als een beer. We liepen terug naar de grote deuren waardoor we binnen waren gekomen, maar de 12 grote tronen die er daarnet stonden, waren weg. In plaats van de tronen stonden er nu 12 grote ligstoelen. Gingen we zonnen? Apollo merkte mijn verbazing op en grinnikte 'Alles hier is magisch, weet je?' Ik keek hem sarcastisch aan, je meent het? In de zaal stonden ook nog 8 andere mensen, de andere goden van de raad raadde ik. En ze waren blijkbaar allemaal even verbaast dat ik er was.