Ik schrik wakker. Even denk ik dat ik nog steeds in Ambers kamer ben en dat ik gewoon in slaap gevallen ben. Dan herinner ik me wat er gebeurt is voordat ik flauwviel. Ik schud mijn hoofd en probeer mijn hart tot bedaren te brengen. Ik kijk rond. Ik lig in een reusachtig groot bed in een reusachtig grote kamer. De kamer is helemaal mijn stijl. De kamer is in het wit behalhe een muur, die geschilderd is als een bos. Aan dr muur hangt een boog en een pijlenkoker met een paar pijlen. Er is ook een reusachtige kast. Ik wil me juist nog even gaan slapen, als ik iets hoor. Het lijkt op gelach. Ik kijk naast me. Daar zit iemand op een stoel. Als hij uitgelachen is zegt hij:' Dat was me nog eens een vertoning in de grote zaal, Arthemis.' Ik kan het nog altijd moeilijk bevatten dat ik Arthemis ben. Het is zo raar. Hij lacht eens en helpt me uit bed. Het eerste wat me opvalt is dat ik andere kleren aanheb. Een wit kleed met een kleine, gevlochten riem rond mijn middel. Ik vind het wel mooi staan. Ik kijk naar Apollo en vraag: 'Wat gaan we doen?' 'Ik ga je een rondkijken geven.' Zegt hij trots. Ik moet lachen bij het gezicht dat hij trekt. Daardoor kijkt hij verbaast, zodat ik zeker moet lachen. Hij vraagt: 'Wat is er? Waarom moet je zo lachen?' Tussen het lachen Door kan ik nog juist uitbrengen: 'Je gezicht ... Het is zo ... Zo grappig!' Dan proest ik het weer uit van het lachen. Hij zucht en draait met zijn ogen. Toch kan hij een lach niet verbergen. 'Kom' zegt hij 'Ik zal je rondlijden zodat je niet verdwaalt.'
Hoihoi mensen,
Hier is weer een nieuw hoofdstukje! Enjoy!
Xxx Fiepien
JE LEEST
The Hunteress
FantastikAls Nienke op een dag een vreemde droom krijgt, veranderd haar hele leven in 1 dag. Ze is van niets meer zeker. Wie is ze?
