The Hunteress

•12•

Ik grijnst de een beetje onzeker naar Zeus. Apollo grinnikt even en gaat op zijn gemakje op een stoel voor Zeus' bureau zitten. Ik volg zijn voorbeeld en ga ook op een stoel zitten. Er volgt een awkward stilte en ik kijk een beetje ongemakkelijk heen en weer tussen Zeus en Apollo. Die kijken elkaar dan weer met een grijns aan. Totdat ze blijkbaar beseffen dat ik er ook nog ben. De knoop in mijn maag komt terug. 'Dus', begint Zeus 'welkom terug Arthemis' Ik hoor mezelf 'Hallo' zeggen. 'Ik heb eerst een paar vraagjes voor jou als je het niet erg vind' zegt Zeus met een serieus gezicht. Ik knik van nee. Ik wil best een paar vragen beantwoorden. 'Eerst, wist jij dat je een godin was?' Daar moet ik niet echt over nadenken. Ik antwoord:' Nee ik denk het niet.' 'Dus er zijn geen speciale dingen gebeurd als jij  hevige emoties had?' Weer zo'n moeilijke vraag. Ik denk na. Eerst wil ik "nee" zeggen, maar dan herinner ik me die keer dat ik heel erg boos op mijn mama was. iets later was ze aangevallen door de vriendelijke kleine hond van de buren. Was dat mijn schuld? Waarschijnlijk wel dan ... Dus ik antwoord 'ja'. Zeus knikt. Het wordt weer stil. Ik heb een vraag, maar ik durf ze niet luidop te zeggen omdat het een stomme vraag lijkt. 'Zeus' zegt Apollo. Zeus kijkt op. 'Arthemis heeft een vraag.' Nu kijkt Zeus vragend naar mij. Hoe wist Apollo dat ik een vraag heb? Ik besluit dat ik het hem later ga vragen. 'Zeus, u zei daarstraks dat iedereen van de raad slaapt, maar waarom sliep ik dan niet?' 'Het zit zo' begint Zeus.